Moderatorzy: DaX, Sephiroth820, MJowitek, majkelzawszespoko, LittleDevil
Chociaż inaczej pojmuję to słowo.
Ja bym tak nie przywiązywała wagi do kwestii nagród, przynajmniej z punktu widzenia fana, czy też melomana. Bo artyście to i owszem - zawsze miło gdy się zostanie docenionym i nagrodzonym przez środowisko. I Michael miał w tym względzie swoje miażdżące dla innych artystów i spektakularne sukcesy, ale i bolesne porażki. Nagroda Grammy dla Off the wall jedynie za najlepsze męskie wykonanie w kategorii R&B dla Don't stop til you get enough była dla Michaela policzkiem, z którego wyciągnął wnioski. Efektem był Thriller. Wiadomo klasa i deszcz nagród, ale potem... bywało różnie. Dla mnie jako miłośnika muzyki, filmu, czy literatury nagrody nie są aż tak ważne. Szczerze mówiąc, to nawet wyróżnienia dla MJ średnio mnie interesują, ale trudno uciec od ciągłego przytaczania całej tej wyliczanki w mediach. Jeśli mi się coś podoba, jeśli to cenię i szanuję i chętnie powracam do słuchania, oglądania, czy lektury to nie potrzebuję potwierdzenia w postaci nagród, bo ci którzy je przyznają nie zawsze kierują się jedynie walorami artystycznymi. I właśnie ta niejednoznaczność w wyborze, brak jasnych reguł mnie odstręcza od uznania ich wartości. Częściej chodzi o interesy, kunktatorstwo niż o docenienie pracy, czy talentu. Jasne, że taka etykietka "zdobywca Grammy", "zdobywca Oskara" przyciąga uwagę, przysparza laureatom popularności, co przekłada się na korzyści przede wszystkim finansowe. Ale ja nie wierzę tak w ich prestiż.Margareta pisze:A co do "Don't Stop", jeżeli geniusz "OTW" nie leży w tej piosence, to dlaczego Michael dostał za nią swoje pierwsze Grammy?
Skłamałabym pisząc, że ja tego nie robię. Oczywiście, że czytam, ale jak piszesz, trzeba wyrobić sobie własne zdanie, niezależne od recenzentów i krytyków. Najlepiej polegać na własnej wrażliwości i intuicji. Na własnym guście. Im bardziej zagłębiamy się w jakiś temat, w czyjąś twórczość, tym więcej wiemy o twórcy, walorach jego dzieł, ale też potrafimy wskazać, że coś mu nie wyszło i stać go na więcej. Krótko mówiąc wyrabiamy u siebie refleksyjny, krytyczny odbiór sztuki, bez popadania w skrajności. Nie boimy się powiedzieć "doceniam, ale...". To my wybieramy, co nam się podoba, a co nie. Lubię Najsłabsze Ogniwo, właśnie za różnorodność: ocen, wypowiedzi, uzasadnień i gustów. Niektórzy piszą kwieciście i elokwentnie, inni krótko i dosadnie, bez ozdobników, ale KAŻDY ma jakieś zdanie rozwijające dyskusję i skłaniające do przemyśleń, czy może nie deprecjonuję lub zbyt wysoko cenię tę lub inną piosenkę. Czasami weryfikuję moje opinie i sądy, czasem jednak nie.Margareta pisze:Ja np. często czytam recenzje nim wysłucham płyty, a potem weryfikuję czy się z nimi zgadzam.
Też bym skłamała, pisząc, że nie czytam w ogóle recenzji. Ale czy uzależniam od nich kupno płyty, czy też mój stosunek do niej? Niekoniecznie. Zbyt wiele razy zdarzało się tak, że coś co podobało się większości - mnie nie podobało się zupełnie. Może mam "skrzywiony gust"? Nie wiem, może. Wiem natomiast, że to, co stoi na mojej półce; to, co gości w moim odtwarzaczu to wynik moich (nie krytyków) sympatii. Zresztą - już barokowi filozofowie stwierdzili, że piękno jest subiektywne, bo zależy od naszych wspomnień, związanych z danym dziełem sztuki. Coś, co mile kojarzy się jednemu - drugiemu już nie musi. Gdybyśmy wszyscy mieli takie samo zdanie jakakolwiek dyskusja byłaby piekielnie nudna, a nawet dyskusją nie dałoby się jej nazwać.a_gador pisze:trzeba wyrobić sobie własne zdanie, niezależne od recenzentów i krytyków. Najlepiej polegać na własnej wrażliwości i intuicji. Na własnym guście. Im bardziej zagłębiamy się w jakiś temat, w czyjąś twórczość, tym więcej wiemy o twórcy, walorach jego dzieł, ale też potrafimy wskazać, że coś mu nie wyszło i stać go na więcej. Krótko mówiąc wyrabiamy u siebie refleksyjny, krytyczny odbiór sztuki, bez popadania w skrajności. Nie boimy się powiedzieć "doceniam, ale...". To my wybieramy, co nam się podoba, a co nie.
Pewnie, że najważniejszy jest sam odbiór muzyki, bez całej tej otoczki, bo to się liczy najbardziej, ale te opowieści (nie tylko kaema) zawsze czytam z ciekawością. Nie uzależniam od nich swojego głosu, czy swojej opinii, ale fajnie jest wiedzieć, jak się coś urodziło. Tu przychylam się do opinii a_gador - każdy z nas tu piszących coś wnosi, nawet jeśli z sądami, które głosi, niezbyt się zgadzamy.songbird pisze:Uważam za czysto akademickie Twoje takie psychologiczno-filozoficzne rozważania z jakiego powodu piosenka ta znalazła się na albumie MJ, to wiedzą tylko sami zainteresowani.
Nie jesteś sama. Ja tę kompozycję bardzo lubię i bliska jest ta chwila, w której zacznę jej bronić, tak więc bez obaw!songbird pisze:Powiem jeszcze, że w całej stawce jest jedna piosenka, która wyróżnia się zdecydowanie, która powinna już odpaść z gry i którą próbowałam bronić wcześniej, a mianowicie I'm in love again, ale niestety, nikt tutaj nie potrafi docenić jej wartości.
To łatwe do przewidzenia jest... hmm, a może nie :>Man in the mirror pisze: PS:ciekawi mnie na kogo uradowana Lika zagłosuje... Gone too soon odpadło :D
Jak to nikt...? Poczułam się zignorowanasongbird pisze: Powiem jeszcze, że w całej stawce jest jedna piosenka, która wyróżnia się zdecydowanie, która powinna już odpaść z gry i którą próbowałam bronić wcześniej, a mianowicie I'm in love again, ale niestety, nikt tutaj nie potrafi docenić jej wartości.
Margareta pisze:
Za "I'm In Love Again" zabiorę się później. Lubię głos Minnie Riperton, więc głos również oddam.
To co dziewczyny, w jedności siłaMariurzka pisze: Nie jesteś sama. Ja tę kompozycję bardzo lubię i bliska jest ta chwila, w której zacznę jej bronić, tak więc bez obaw!
?Wybacz LikaLika pisze:Jak to nikt...? Poczułam się zignorowana
, mea culpa, mea maxima culpa. Jak mogłam zapomnieć, że byłaś jedyną osobą, która wspierała mnie w obronie I'm In Love Again. Mogę tłumaczyć się tylko upałem i jego wpływem na pracę moich szarych komórek:-)Wybaczyć wybaczę- ja łatwo wybaczam.Man in the mirror pisze:ps:Mam nadzieje, że M.Dż* wybaczysz mi te agitacje :
