G.I.T. - Get It Together
Premiera: 12 września 1973 (USA), listopad 1973 (UK)
Sprzedaż: 2 mln (świat), w tym 1,4 mln w Stanach Zjednoczonych, #100 Billboard, #4 R&B
* 1. Get It Together (Davis, Fletcher, Gordy, Larson, Marcellino) – 2:48
* 2. Don't Say Goodbye Again (Sawyer, Ware) – 3:24
3. Reflections (autorzy: Dozier, Holland, Holland; cover utworu The Supremes z 1967 r.) – 2:58
4. Hum Along and Dance (autorzy: Strong, Whitfield; cover utworu The Temptations) – 8:37
* 5. Mama I Gotta Brand New Thing (Don't Say No) (Whitfield)– 7:11
* 6. It's Too Late to Change the Time (Sawyer, Ware) – 3:57
7. You Need Love Like I Do (Don't You) (autorzy: Strong, Whitfield; cover utworu Gladys Knight & the Pips z 1970 r.) – 3:45
* 8. Dancing Machine (Davis, Fletcher, Parks) – 3:27
* - piosenki napisane pierwotnie dla braci Jacksonów
Wokal braci na albumie:
Michael: 1-8
Jermaine: 1, 3-5, 7, 8
Jackie, Tito, Marlon: 4, 5
Produkcja: Hall Davis, główny producent: Berry Gordy, aranżacje wokali: James Carmichael, inżynieria dźwięku: Arthur Stewar i Russ Terrana, miks nagrań: Russ Terrana, fotografie: Jim Britt. Wszystkich nagrań dokonano od maja do sierpnia 1973 r. w studiu nagraniowym Motown w Los Angeles.
Dobre nagrania nie zawsze idą w parze z popularnością; przełomowy dla braci, eksperymentalny G.I.T. - Get It Together - siódmy już album Jackson 5 - jest niejako świadectwem ich największego kryzysu w wytwórni Motown. Większego nawet niż miało to miejsce podczas premiery poprzedniej płyty, Skywriter (44. miejsce na liście Billboardu), oraz wydanej miesiąc po niej solowego Music & Me Michaela (odpowiednio - 92. pozycja). Następna pozycja z Jacksonami, coraz bardziej dorastającymi, miała zostać wydana dopiero rok później... Sytuacja, w której znaleźli się bracia, a także nieustający brak możliwości ingerowania we własne nagrania, musiała budzić niewątpliwie narastającą frustrację. Z całości udało się wyłamać chyba tylko Jermainowi, który ledwie trzy miesiące po wydaniu powyższego albumu poślubił córkę Berry’ego Gordy’ego, Hazel. To ten fakt uchronił go z pewnością przed opuszczeniem wytwórni Motown wraz z pozostałymi braćmi dwa lata później.
G.I.T. to album w karierze Jacksonów również graniczny - nie tylko dlatego, że na liście płac brakuje chociażby The Corporation. Już na Skywriter słychać było zmiany w głosie 15-letniego Michaela, jednak wciąż zachowaniu dziecięcego charakteru nagrań, tzw. bubblegum pop. Dopiero G.I.T. można uznać za pierwszy zupełnie dorosły album braci, skierowany tym razem ku coraz bardziej popularnemu - choć jeszcze nie w mainstreamie - soulowi, disco i funkowi. Po raz pierwszy w twórczości braci (nie licząc przebłysków w postaci np. I’ll Bet You z ABC) pojawią się tu nawet elementy... psychodeliczne, do którego bracia - już jako wolni artyści - wrócą potem chociażby na płycie The Jacksons. Niewątpliwą inspiracją dla tych zmiany były m.in. utwory The Temptations wyprodukowane przez Normana Whitfielda; dwie kompozycje na tym albumie - szaleńcze Hum Along And Dance (w oryginale 15-minutowe!) i Mama I Gotta Bran New Thing (Don’t Say No) - zostały zresztą napisane przez tego zmarłego w 2008 roku muzyka. Co warto dodać, Get It Together - podobnie jak wydany rok wcześniej Music Of My Mind Steviego Wondera - to jedyny album w dyskografii Michaela Jacksona, w którym nie ma przerw między utworami. Na którym także tak wyraźnie słychać wszystkich braci i... na którym po raz pierwszy wyraźnie słychać stękający styl śpiewania Michaela, tak bardzo charakterystyczny dla jego późniejszych nagrań. Styl, co warto odnotować, z którego znany był też m.in. Elvis Presley, Jimi Hendrix czy w końcu sama Diana Ross.
Tytułowy Get It Together, wydany na singlu wraz z kontrowersyjnym Touch z poprzedniej płyty, był pierwszym singlem promującym album, w sierpniu 1973 wydany w Stanach Zjednoczonych, dwa miesiące później także w Wielkiej Brytanii. W ojczyźnie braci dotarł do 2. miejsca na liście singli R&B i ledwie 28. miejsca na Hot 100 Billboardu, łącznie sprzedając się w ponad 700 tysiącach egzemplarzy (na całym świecie zdobył ponadto jeszcze prawie milion innych nabywców); tylko tam został też wydany na promocyjnym, 7” winylu. Jeszcze gorzej singiel poradził sobie za oceanem, gdzie nie wszedł na żadne notowanie. Mimo to, utwór zaistniał w 1974 roku m.in. w programie The Bob Hope Special, The Mills Brothers Special czy w końcu Soul Train. Trzy lata później bracia powrócili do nagrania w The Jacksons TV Series; na składance Anthology z 1986 roku można odnaleźć ponadto alternatywną wersję nagrania. Kilka wcześniej nieznanych wokali z prac nad piosenką fani znajdą też na remiksie 4Hereo, zawartej na wydanej w Japonii składance Jackson 5 Remixes 2 z 2001 roku.
- Get it together
Or leave it alone
If you don’t want my lovin’
I’ll be gone
Album zasłynął przede wszystkim jednak kompozycją, od której wzięła się nazwa ich kolejnego albumu. Czyli ich największego przeboju tego okresu, Dancing Machine. Wydany na singlu w lutym 1974 roku wraz z It’s Too Late To Change The Time pozwolił po raz pierwszy od czasów Sugar Daddy sprzed trzech lat dotrzeć Jacksonom do 2. miejsca na liście amerykańskiego Billboardu i osiągnąć szczyt notowania singli r&b - zupełnie inaczej niż w Wielkiej Brytanii, gdzie utwór dotarł raptem do... 53. miejsca. Na całym świecie kompozycja zdobyła ponad 3,5 miliona nabywców - z czego w samych Stanach Zjednoczonych prawie 2,2. Grupa otrzymała w 1975 r. za ten właśnie utwór swoją drugą nominację do nagrody Grammy, w kategorii najlepsze wykonanie r&b duetu lub zespołu; należy też do ścisłego kanonu przebojów zespołu. Szczególnie z uwagi na to, że Michael - pierwszy raz wykonując wraz z braćmi Dancing Machine w programie Soul Train - posłużył się stylem tanecznym Robot, popularyzując go. Warto oczywiście przypomnieć, że robota po raz pierwszy zaprezentował w telewizji jednak pod koniec lat 60. Charles Washington.
Inne wykonania piosenki znaleźć można również m.in. w:
- American Bandstand
- The Bob Hope Special
- The Tonight Show (dwukrotnie - w kwietniu 1974 roku Johnym Carsonem, w listopadzie z Billem Cosbym - jako prowadzącymi)
- The Carol Burnett Show (jako część ‘Salute to the Vocal Groups’)
- The Jerry Lewis Telethon
- The Merv Griffin Show (dwukrotnie - w kwietniu 1974, później we wrześniu tego samego roku)
- The Mike Douglas Show
- The Sonny & Cher Comedy Hour
- The Jacksons TV series
Co oczywiste, utwór był często samplowany i coverowany. Najbardziej znane odniesienie do tej piosenki jest dziełem MC Hammera - muzyk użył kompozycji na swoim bestsellerowy album Please Hammer, Don't Hurt 'Em z 1990 roku, a także na stronie B singla Can’t Touch This. Po piosenkę sięgnął też Vanilla Ice (Dancin’, 1990, płyta To The Extreme), Suburban Legends, Too $hort (utwór Shout It Loud) a ostatnimi czasy Q-Tip (Move) i Young Vun (Tear It Up). Elementy Dancing Machine można też znaleźć na soundtracku do filmu Inkwell z 1994. Nagranie pojawia się też na wydawnictwie The Jacksons In Concert - zapisie koncertu z Meksyku w 1976 roku. Tą kompozycją bracia otwierali swoje koncerty na trasie promującej Destiny; także 7 i 10 września 2001 r. powrócono do niej z okazji dwóch koncertów upamiętniających 30-lecie pracy artystycznej Michaela Jacksona. Piosenka w alternatywnym miksie pojawia się też na wydanym w 2009 roku albumie I Want You Back - The Unreleased Masters; fani kompozycji inne wokale z sesji do tej piosenki mogą odnaleźć również na albumie The Original Soul Of Michael Jackson z 1987 i soundtracku The Jacksons: An American Dream z 1992 roku. Przebój był też najczęściej remiksowaną pozycją na The Remix Souite z 2009 roku: to tam znaleźć można wersje Polowa Da Dona, Steve’a Aokiego i Paula Oakenfolda.
O innych, niesinglowych kompozycjach:
- Don’t Say Goodbye Again Jackson 5 zagrali w programie Soul Train w 1973 r.
- najkrótszy na albumie Reflections to pierwotnie utwór The Supremes- a właściwie pierwsze nagranie dziewczęcego zespołu pod szyldem Diana Ross & The Supremes, wydane jeszcze w 1967 roku
- przeszło siedmiominutowe Mama I Gotta Brand New Thing (Don't Say No) to kompozycja wspomnianego już w opisie Normana Whitfielda, znana już wcześniej w wykonaniu The Undisputed Truth z 1970 roku; co ciekawe, do piosenek Whitefielda sięgała też... Madonna, w 1984 roku na albumie Like A Virgin nagrywając swoją wersję Love Don’t Live Here Anymore, oryginalnie wykonywaną przez Rose Royce
- It's Too Late to Change the Time, stronę B singla Dancing Machine bracia wykonywali podczas kilku programów telewizyjnych w 1973 i 1974 roku, m.in. w TheMerv Griffin Show, Mike Douglas In Hollywood czy The Tonight Show; nagranie pojawia się też na wydawnictwie The Jacksons In Concert będącym zapisem koncertu z Meksyku w 1976 roku; album został wydany dopiero pięć lat później w Wielkiej Brytanii
- You Need Love Like I Do (Don't You) to oryginalnie kompozycja Gladys Knight & The Pips; w 1970 roku dotarła do 3. miejsca na amerykańskiej liście utworów r&b i 25. Hot 100 Billboardu
Na jednej z wydanych w 2001 r. reedycji albumu (Two Classic Albums / One CD), album została zestawiony wraz Skywriter i wydany wraz z trzema bonusami - odrzutami z sesji nagraniowych tego okresu: Pride and Joy, Love's Gone Bad i Love Is the Thing You Need. Wszystkie te kompozycje można było odnaleźć już na mającej premierę w październiku 1975 r. płycie Joyful Jukebox Music.
kaem nie uzupełnił, kaem motywował :>
/ 
/
Z przodu jest naklejona japońska naklejka / bo ta płyta to import z Japonii / 
Jedna kolorowa ze zdjęciami. Druga czarno-biała z samym tekstem / ale za to w dwóch językach - po japońsku i angielsku 
/ Może coś dodam jak już namacalnie wejdę w posiadanie krążka.