MJPT

Jaaa, mam tylko jedno pytanie: Jaki to odtwarzacz ma mi pokazać ten wywiad? to roższerzenie jest....vg2, dla strony windowsa jest to typ pliku nieznany.

Lika pisze:

dzina pisze:Jest już do ściągnięcia cały program SMAP SMAP, który trwa prawie 40 minut!
Nagranie jest świetnej jakości a link pochodzi z MJJForum!

http://www.megaupload.com/?d=HSFF1H46

Ania... Ja się idę z okna rzucić (aaa nie, przecież mieszkam na parterze ) Mogę się wobec tego na klamce powiesić, lub ostatecznie w misce własnego psa utopić!!! (tak w akcie desperacji )

Hehe chyba Cię poratuje. Mam nowy link też z MJJForum ale tym razem yusendit. Jeśli bedziesz miała dalej problem to Ci dogram na płytkę :)

http://www.yousendit.com/transfer.php?a ... 7849FFD77F

Ja myślę że Mike bardzo dobrze wygląda. Pewnie że chciałabym żeby dostawał nagrody za coś nowego, ale jeśli go kochamy to takiego jaki jest i nie powinniśmy mu robić wyrzutów.

Dokładnie tak, tez myśle, kochamy go takim jakim jest, a jesli dostaje nagrody za coś co zrobił kiedyś, to napewno to sie zmieni, jak zrobi coś nowego dla nas:D

Czy mogłabym prosić żeby ten programik wrzucić jeszcze raz najlepiej na rapidshare, ale w rozdzielczości np avi albo wma lub mpg bo mi podobnie jak już tu komuś vg2 nie działa i mój windows tego po prostu nie może otworzyć. Wczoraj cały dzień próbowałam (do 4 rano) ściągnąć ten rzadki materiał bo bardzo mi zależało, ale nic z tego. Bardzo bardzo bardzo proszę będę bardzo wdzięczna.

To ja sobie skorzystam z tego linka. Dzięki dzinka !
(Willy co prawda wrzucił to na rapidshare na sąsiednim forum w dwóch częściach, no ale co w jednej to w jednej )

Tylko właśnie... z tego co tu pisze Invincible to w jakimś dziwnym formacie jest?? Ja jeszcze nie ściągałam to nie wiem. A nie można przekonwertować tego na jakiś "ludzki" format (np.mpg,avi) W czym to odtwarzać? Trzeba sobie ściągnąć jakiś specjalny program do odtwarzania tych plików - tak?
Ja nie wiem po co tak utrudniać sobie życie...

Film jest w roższerzeniu "vg2" odtwarzacz do tego pliku jest: "XVD Player" on jest pod Windowsa czy Widows Media Playera.

P.S. jakosc jest niesamowita:D

Lika pisze:W czym to odtwarzać? Trzeba sobie ściągnąć jakiś specjalny program do odtwarzania tych plików - tak?

Babeczko, jak już Mike wspomniał, można ten plik odtworzyć w XVD Player. Link do tego programu jest w poście Lunatyczki, kilka postów wyżej. :)
Niestety nie mam pojęcia jak można zamienić na inny format więc ściągnełam tego nieszczęsnego XVD Playera

Michael wygląda po prostu źle, ale lepiej chyba już nie będzie bo pewnych spraw nie da się odwrócić.
Można mieć jedynie nadzieję, że będzie zdrowy, a jego fizjonomia nie popadnie w dalszą destrukcję.

Pozdrawiam

W ramach ciekawostki! Transkrypt rozmowy zespołu SMAP SMAP po zakończeniu programu. Chłopcy min. wymieniają się swoimi wrażeniami a później opowiadają o spotkaniu z MJ w garderobie.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Michael leaves the studio, making peace sign to the SMAP members.
SMAP members just cannot believe what they have experienced now.

Inagaki (in long-sleeved white shirt): This is impossible.

Katori (in purpule shirt): This is impossible. This is impossible. This is impossible.

Nakai (in pink shirt): Oh, what a petty existence we are.

Kimura (in green shirt): This is incredible; our program SumaSuma (abbreviation for SMAPxSMAP)… has reached an extraordinary stage.

Nakai: Now that we have seen Michael, nobody would surprise us anymore.

Katori: Really, Michael was here…

Nakai: (Pointing at Inagaki) Michael liked your impersonation. I’m so jealous. I am sure you left the strongest impression on Michael. Stronger than any other member.

Inagaki: I made it! I am so glad I had done Michael’s impersonation in the program.

Kimura: Did you give out 120% of yourself (meaning “Did you do the very best”) for Michael?

Inagaki: Of course I did. But it was very difficult and embarrassing to me.

Members laugh.

Inagaki: I had to do it, but it was not at all easy for me, you know. It is easy for you to say that I should do my best, (but it was very hard).

Nakai: This was different from other situations where somebody happens to see his/her own impersonation by chance.

Inagaki: Yes, it was wildly different.

Katori: Inagaki did the impersonation because Michael himself came here.

Katori: Oh, I feel I am finished.

Nakai: I said, “Michael Jackson?” “Michael Jackson.”

Kimura: Yes, you said to Michael Jackson himself, “Michael Jackson?” Yeah, I remember that very well.

Nakai: But I didn’t know what to say after that…

Kimura: So, what happened to our song which we were filming?

Staff: The song was filmed.

(Katori: So, it was filmed all right.)

Kimura: So, the song was already filmed. Although you had finished filming the song, you told us that there was a technical problem to be settled because (Michael was there).

(Katori: Michael was watching us.)

Nakai: It is just great (that Michael was watching us).

Katori: Oh, it is really fantastic.

Nakai: Let’s sit down and talk.

SMAP members sit on the floor.

Nakai: Michael Jackson made all of us, the five members of the SMAP so excited.

Kimura: Not only us. The people in the whole studio.

Katori: I feel I cannot go home. I will not be able to stay alone in the house (from too much excitement).

Nakai: We just cannot compare anyone else with Michael Jackson. Michael Jackson was the greatest for all of us.

Katori: Michael was “the top” for all of us.

Inagaki and Nakai: Yes, for all of us.

Inagaki: We went to see Michael’s live performances together.

Kimura: Yes, (we were just following him), like “Michael! Michael!”

Inagaki: We went to the Dome, didn’t we?

Katori: Yes, we went to the Dome.

Nakai: We saw him so many times.

Nakai: Now, I am regaining myself. I start to realize what Michael has meant to me. I have so many of Michael’s CDs and DVDs. Just incredible.

Katori: How many of the staff knew that Michael would visit us? Did all of you know? What about you, the people with cameras? So, you knew! What about the voice-recording team? You knew! So, everybody knew what was going to happen.

People in the studio laugh.

Katori: It is really scary. You people were all good actors. Making the screen on the background start to go wrong, and so on.

Kimura nods.

Katori: The LED was giving a good acting, too. So, in fact, there was nothing wrong with the LED, wasn’t there? The colors were all right, weren’t they? I remember Nakai was saying, “If you cannot fix the LED within 15 minutes, let’s just forget about shooting today.” If we had stopped shooting then, we could not have met Michael.

Everybody laughs.

Nakai: I am glad we stayed. I remember the staff refused to say who was coming at first. He said, “I cannot tell.” When I said, “What?” he just said “I cannot tell anything.” I was perplexed. What did he mean by “I cannot tell.”? When I asked again, “Who is there?”, the staff said “Look there, please.” And, the music and Michael.

Laughter

Nakai: I was so shocked.

Kimura: Sing the beginning of the song.

Nakai: (Singing) Haruiro no sutsu ni…(meaning; Changing into spring-coloured suits)…

Nakai is clearly embarrassed.

Kimura: Michael was listening to you, taking rhythm.

Michael’s image of listening to their song is shown, at the bottom right.

Nakai: I am so embarrassed that I could cry. I should have sung more stylishly.

Nakai: If they had asked me, I would have included the moonwalk in the singing.

Michael’s moonwalk is shown, at the bottom right.

Katori: I am glad to see that you are regaining your normal self, Nakai-kun (Note. “kun” in Japanese means something like “Mr.”).

Everybody laughs.

Nakai: You bet.

Nakai: How did you feel, finding Michael up there for the first time?

Nakai: Did it cross your mind that it must be an impersonator?

Katori: I thought it might be an impersonator, or the impersonator of an impersonator… I just could not believe what I was seeing and I tried desperately to find the right explanation of this extraordinary happening. My mind lost direction. I was just so confused.

Michael’s image of coming into the studio is shown at the bottom right.

Kimura: When I saw him going down the stairs, I was still wondering if it was real Michael.

Kimura: Please do not trick us anymore.

Katori: If Michael would come again now, we would again get confused.

Nakai: We would be surprised all over again.

Nakai: We were just discussing that all what was left for this program was to receive Michael and, all along, I believed he would not come to us. I never thought he would turn up.

Inagaki: I never thought he would come.

Nakai: Oh, I want to be in the photograph with Michael.

NARRATOR: The members reflected upon their meeting with Michael in this way. Then, they decided to present their autographed CD to Michael. They made up their mind to take the CD with them and visit Michael’s dressing room. They wanted to express their gratitude to Michael.

Kimura: Shall we go to see Michael now? Doesn’t what I have just said sound great? “Shall we go to see Michael now?”

Nakai: I think it sounds strange.

Kimura: Let’s just say, “Shall we go to see Michael, now?”

Laughter.

Kimura: Isn’t this great? This is reality. Can you believe it?

Nakai: Let’s go, shall we?

Inagaki: If I were alone, I would never have the courage to go (as Michael is too great). Never.

SMAP walk to Michael’s dressing room to give their present. Katori says, as he walks, that it was worth doing the program for a long time (the show started more than 10 years ago). Kimura repeats, “Shall we go to see Michael?”

NARRATOR: SMAP members go into Michael’s dressing room to give Michael a present as a token of their gratitude. They look a little nervous.

The blue door to the dressing room shuts.

NARRATOR: After this, SMAP members spent a dreamy time with Michael, who they have admired and respected so much.

SMAP members see Michael off. Michael walks ahead of them. SMAP members keep on chatting about how excited they were.

Nakai tries to guard Michael from the SP.

NARRATOR: SMAP are turning to bodyguards of Michael Jackson.

Michael receives presents from his fans.

Nakai: Now, Michael is leaving, clear the way.

Michael waves to the fans and go into the van. SMAP members repeat “Thank you.”

Michael leaves.

NARRATOR: So the dreamy time with Michael ended. Nakai says,

Nakai: Michael’s van has Shinagawa (place name in Tokyo) plate.

Kimura: No, no, that van does not belong to Michael.

NARRATOR: Thus, the mega-superstar Michael Jackson left.

NARRATOR: SMAP members, still excited from the meeting, returned to Michael’s dressing room, where they had been with Michael until just a while ago, and decided to talk a little.

SMAP members sit on the sofa and armchairs.

Inagaki: We talked about the Tokyo Dome, didn’t we? Kimura told Michael that we did concerts there, and Michael was interested.

Kimura: Michael kindly accepted our present, and, when we asked if we could have his autograph, he gave his autographs to each of us.

Katori: With our names on them.

KATORI shows the CD with Michael’s autograph.

KATORI: Michael was sitting on the sofa, and each of us went to Michael, one by one, sat next to him, and saw Michael writing his autograph on the CD.

Kimura: Michael sat on this sofa, just around the space between Kusanagi (in yellow parker) and I are sitting right now.

Kimura: I thought of sitting on exactly the same place as where Michael sat, but I couldn’t dare. You know, when I thought of sitting where Michael sat, my body reacted like, “No, it’s not where you should sit.”

NARRATOR: So, the members received presents from Michael. Then something unexpected was revealed.

Nakai: Well, my name should be spelt NAKAI, but Michael wrote TAKAI.

Members start calling Nakai, “Takai-kun (meaning Mr. Takai)”

Nakai gets upset.

Nakai: It is T, isn’t it?

Kimura: Mine says Takuya.

Katori: It says Shingo.

Katori: (Taking Tuyoshi Kusanagi’s CD) This is a little suspicious. Look, Tsuyo…

Kusanagi: No, no, look at this. This is actually great. My name continues to the sleeve of the CD.

Members: This is great!

Kimura: This is like Wari-in (Note: Wari-in is a practice of dividing the impression of a seal over two sheets of paper), isn’t it?

Kusanagi: So, I find this unique and I like it.

Katori: (Still looking overwhelmed) So, (Michael Jackson) was really here.

Nakai: (Talking to himself) Why Takai?

Katori: I thought about the whole experience just now, in this room, and I think we should go on, making more efforts.

Nakai: You felt so, too.

Katori: (Looking at the CD) Thank you so much (Michael).

Nakai: I feel we could even go for a drink together (Note: It is known that they usually do not spend their private time together). You, know, “Let’s go for a drink together to celebrate!”

NARRATOR: Mr. Michael Jackson, thank you so much!

Tatra M. pisze:Michael wygląda po prostu źle, ale lepiej chyba już nie będzie bo pewnych spraw nie da się odwrócić.
Można mieć jedynie nadzieję, że będzie zdrowy, a jego fizjonomia nie popadnie w dalszą destrukcję.

Pozdrawiam

bez komentarza.... nie no, bo jak już pisze to pisze. Skomentuje to w taki sposób:

P.S. Ciekawe, czy ludziw w jego wieku, wyglądają lepiej, a szczegulnie, Ci, którzy mają te chorobe co on...(już nie wspominam o stresach, itd.)?

Mike pisze:

Tatra M. pisze:Michael wygląda po prostu źle, ale lepiej chyba już nie będzie bo pewnych spraw nie da się odwrócić.
Można mieć jedynie nadzieję, że będzie zdrowy, a jego fizjonomia nie popadnie w dalszą destrukcję.

Pozdrawiam

bez komentarza.... nie no, bo jak już pisze to pisze. Skomentuje to w taki sposób:

P.S. Ciekawe, czy ludziw w jego wieku, wyglądają lepiej, a szczegulnie, Ci, którzy mają te chorobe co on...(już nie wspominam o stresach, itd.)?

własnie zgadzam sie z Tobą.. ja wogole nie moge zrozumieć.. przeciez Michael dobrze wygląda.. normalnie.. właśnie bardzo fajnie wygląda na swoje lata.. i ma przepiękny uśmiech...

Tatra M.

SylwuniA pisze:

Mike pisze:

Tatra M. pisze:Michael wygląda po prostu źle, ale lepiej chyba już nie będzie bo pewnych spraw nie da się odwrócić.
Można mieć jedynie nadzieję, że będzie zdrowy, a jego fizjonomia nie popadnie w dalszą destrukcję.

Pozdrawiam

bez komentarza.... nie no, bo jak już pisze to pisze. Skomentuje to w taki sposób:

P.S. Ciekawe, czy ludziw w jego wieku, wyglądają lepiej, a szczegulnie, Ci, którzy mają te chorobe co on...(już nie wspominam o stresach, itd.)?

własnie zgadzam sie z Tobą.. ja wogole nie moge zrozumieć.. przeciez Michael dobrze wygląda.. normalnie.. właśnie bardzo fajnie wygląda na swoje lata.. i ma przepiękny uśmiech...

Tatra M.

Wiesz, Sylwunia, może po prostu,niektórzy albo większosc, ma już uprzedzenie, mają pogwałconą psychikę przez media, , że Michael tyle i tyle razy miał te "operacje", bądź są to ludzie jak, to się ich nazywa.... hmm.. no Ci, co nie lubią zmian w zyciu, i nie przepadają za, za nimi. I to mogą być też tacy, i dla nich, Michael powinien wyglądac, zawsze (tak myslę) tak jak za młodu, anie tak jak się wygląda w średnim wieku. Ale cuż, trzeba to zroumiec, ja to widze tak: Nam sie podoba i widzimy, w Michaelu nadal wspaniałego człoweika i z urody i z tego co robi, a jak innym to nie odpowiada, to już ich sprawa.

Mike pisze:Wiesz, Sylwunia, może po prostu,niektórzy albo większosc, ma już uprzedzenie, mają pogwałconą psychikę przez media, , że Michael tyle i tyle razy miał te "operacje", bądź są to ludzie jak, to się ich nazywa.... hmm.. no Ci, co nie lubią zmian w zyciu, i nie przepadają za, za nimi. I to mogą być też tacy, i dla nich, Michael powinien wyglądac, zawsze (tak myslę) tak jak za młodu, anie tak jak się wygląda w średnim wieku. Ale cuż, trzeba to zroumiec, ja to widze tak: Nam sie podoba i widzimy, w Michaelu nadal wspaniałego człoweika i z urody i z tego co robi, a jak innym to nie odpowiada, to już ich sprawa.

No właśnie Mike, święta racja.