MJPT

Margareta wrote:I uwierz, są tacy którzy nie odmawiają Michaelowi talentu i osobowości, ale jego barwa głosu nie podoba im się albo nie robi na nich większego wrażenia. To kwestia gustu, upodobań, różnego pojmowania sztuki.

Ale przecież tu nikt nie napisał, że barwa Michaela była obiektywnie piękna. Barwa Jermaine'a (brzydka czy ładna) jest tendencyjna, bardzo wtórna i niewyróżniająca się. Barwa Michaela (również: czy to brzydka czy ładna dla kogoś) odcina się na tle innych wokalistów jak czerń od bieli. Jermaine krąży w strefach szarości.

Mariurzka wrote:
Zaczynamy kręcić się w kółko, ale odpowiem. Ciężka praca ciężką pracą, ale bez naprawdę ogromnego talentu mógłby sobie tę ciężką pracę darować - legendą i tak by nie został. Nie deprecjonuję sumiennego i systematycznego szlifowania swoich umiejętności, ale na bogów - trzeba je najpierw mieć, żeby w ogóle móc cokolwiek szlifować.

Ależ ja nie mam na myśli kwestii estetycznych (a jeżeli już - to najmniej) a kwestie możliwości wokalnych, interpretacyjnych, jakie barwa daje. Tak, jak napisałam wcześniej - ze zwykłą barwą hitu nie stworzysz, uwierz mi. Ze zwykłą barwą wszystkie wielkie kompozycje brzmią po prostu przeciętnie. A w prawdziwym muzycznym artyzmie na pewno nie o przeciętność chodzi.

Nie zgadzam się. Popatrz chociażby na Madonnę - głos ma zaledwie niezły, są całe dziesiątki wokalistek z lepszymi warunkami wokalnymi, a jednak to ona uchodzi za królową popu. Osiągnęła to wszystko dzięki ciężkiej pracy, pomysłowi na siebie i wyrazistej osobowości której te bardziej uzdolnione wokalistki nie mają.
To nie barwa daje możliwości interpretacyjnych, daje ją osobowość. Można mieć piękną barwę, a nijak zaśpiewać piosenkę. Oprócz niej trzeba również włożyć serce, trochę aktorstwa.

kaem wrote:Jermaine miał w wielu przypadkach ambiwalentny stosunek do Michaela (pamiętacie piosenkę Word To The Badd?), teraz staje się pierwszym płaczącym. To odstręcza mnie od niego.

Wiem, że to argumenty emocjonalne, może nijak nie mające się do muzyki. Moim zdaniem jednak są nie bez znaczenia. Bo w efekcie ja temu gościowi nie wierzę jako artyście. Rozumiem, że głos może mieć, ale chłopina nie ma charyzmy i, kurcze, nie wzbudza choćby sympatii. Jest drażniący.

"Word To The Badd" powstał kiedy byli pokłóceni. J chciał nawiązać kontakt z M, ale M nie odbierał telefonów. Był to czas kiedy nie rozmawiał nie tylko z nim, ale i z resztą rodziny. Z Rebbie przez dwa lata nie miał w ogóle kontaktu. Z Janet przez jakiś czas też kontaktował się z rzadka. Słowem - odizolował się od rodziny. Można pomyśleć, że w czymś mu zawinili. Możliwe, ale do tanga trzeba dwojga - jeżeli J pierwszy wyciągnął rękę, a ze strony M nie było żadnej reakcji, to trudno się dziwić, że chciał przemówić do niego publicznie.

Margareta wrote:jeżeli J pierwszy wyciągnął rękę, a ze strony M nie było żadnej reakcji, to trudno się dziwić, że chciał przemówić do niego publicznie.

w taki sposób? Nie żartuj.
Moim zdaniem Jermaine najzwyczajniej w świecie zazdrościł Michaelowi. The Jacksons bez JJ'a całkiem nieźle sobie radzili, bez MJa nie bardzo.
Nie odmawiam braciom talentu, lat ciężkiej pracy - wręcz przeciwnie. Ale, dlaczego np. Tito potrafi latami robić swoje, grać koncerty, na które nie zaprasza hasłem, że są tribute dla Michaela?
W okresie od czerwca 2009 Jermaine skutecznie zniechęcił mnie do swojej osoby.
Poza tym, moim zdaniem, jest przeciętnym wokalistą, średnim tancerzem nieco pozbawionym polotu i artystą, któremu wyraźnie brakuje pomysłu na siebie.
Ten cały jubileusz pracy scenicznej, wg mnie, to też jakiś żart. Bo jak czytam w wikipedii ostatni studyjny album wydał w 1991 roku. Big Brother, a później dwa razy widziałam go na scenie: w MSG z Michaelem i na Memoriale. Od tego ostatniego widuję go ciągle - w takim czy innym szoł, gdzie zapraszają go tylko dlatego, że jest bratem Michaela. Założę się, że tyle samo zaproszeń dostaje reszta rodzeństwa.
W Dynastii z rozbrajającą szczerością wyznał, że wcale nie pcha się w spotlight, to spotlight zawsze go znajduje... Mhm.

W ogóle, to podpisuję się pod tym, co o Jermaine napisał kaem

Poza tym, Ktoś poradził mi by pewnym przedmiotom codziennego użytku nadać imiona - i tak, mój laptop został Jermaine'm. Marnie skończył - rozlała się plazma ;p

Niewiadomo czy tym razem Michael zachował się wobec niego nie w porządku. Niewiadomo dlaczego ich relacje wtedy tak bardzo się ochłodziły. To wiedzą najlepiej oni sami. Dlatego wstrzymałam się z wydawaniem jednoznacznych osądów o bracie Michaela.
Heh, pewnie wsadzam kij w mrowisko, ale wydaje mi się, że duża część z was ocenia talent Jermaine'a Jacksona na podstawie swojego negatywnego do niego stosunku. Ja np. do Janet nic nie mam, doceniam jej ciężką pracę i to, że zdobyła nią swoją pozycję, ale kiedy słyszę jej głos to stwierdzam, że jest sporo dużo lepszych wokalnie od niej artystek.

Margareta wrote: "jeżeli J pierwszy wyciągnął rękę, a ze strony M nie było żadnej reakcji, to trudno się dziwić, że chciał przemówić do niego publicznie."

A następnie:

Margareta wrote: Niewiadomo czy tym razem Michael zachował się wobec niego nie w porządku. Niewiadomo dlaczego ich relacje wtedy tak bardzo się ochłodziły. To wiedzą najlepiej oni sami. Dlatego wstrzymałam się z wydawaniem jednoznacznych osądów o bracie Michaela.

To skoro lepiej się wstrzymać z osądami o bracie Michaela, dlaczego robisz domysły, że to MJ nie chciał "wyciągniętej" ręki Jermaina ?

Margareta wrote: Heh, pewnie wsadzam kij w mrowisko, ale wydaje mi się, że duża część z was ocenia talent Jermaine'a Jacksona na podstawie swojego negatywnego do niego stosunku.

Nie mogę wypowiedzieć się za wszystkich. Ale jeśli o mnie chodzi...Talent Jermaina oceniam osobno, a jego zachowanie które w żaden sposób, nie jest dla mnie pozytywne - osobno.
Zarówno talentem, jak i osobowością, jak i po prostu sympatią - Michael zawsze będzie górował nad starszym bratem.
I nadal podtrzymuję to, co napisałam wcześniej. Michael miał w sobie to coś, co przyciągało do niego ludzi. Gra ludziom w sercach i duszy. To się albo ma, albo nie. Sympatii jaką budził MJ u ludzi, Jermaine budzić nigdy nie będzie. Moje słowa zdaje się potwierdzać wypowiedź Kaema i zgadzam się z nią:

Kaem wrote:Wiem, że to argumenty emocjonalne, może nijak nie mające się do muzyki. Moim zdaniem jednak są nie bez znaczenia. Bo w efekcie ja temu gościowi nie wierzę jako artyście. Rozumiem, że głos może mieć, ale chłopina nie ma charyzmy i, kurcze, nie wzbudza choćby sympatii. Jest drażniący.

I wybacz Margareto. Ale w żaden sposób, nie mogę się zgodzić z Tobą, jeśli uważasz, że

Margareta wrote:to Michael miał więcej determinacji, ambicji i bardziej zależało mu na karierze.

Jeśli mamy nie oceniać ani MJ, ani Jermaina...dlaczego Ty to robisz?
Jaką masz pewność, że tak właśnie było?
Może było po prostu tak, że obydwaj mieli i ambicję i determinację by zrobić karierę...ale to MJ, przykuwał talentem, piosenkami i osobowością - uwagę innych i zwyczajnie Jeramaine był lekko zbędny.

Margareta wrote: Nie chciał być tylko dobrym piosenkarzem, chciał zostać legendą, być jednym z największych.

Wg mnie, wielu artystów chciałoby zostać legendą i być jednym z najlepszych. Wątpię, by jakikolwiek artysta chciał zostać w tyle i być jednym z wielu. Wtapiać się w tłum. Każdy chce być zauważalny. Madonnie też udało się być jedną z największych w świecie "kobiet pop"...bo miała właśnie owy pomysł na siebie i osobowość. A tego Jermaine nie ma. Jest jak wielu innych. A żeby być legendą, trzeba być wyjątkowym. Wokalistów jest wielu, ale legendy to rzadkie skarby. W gruncie rzeczy, każdy artysta chce być najlepszy w tym co robi i pozostać w ludzkiej pamięci na zawsze, jako ten/a najlepsza. Michael w niczym nie odbiegał tu od reszty. Różnica tylko jest taka, że Michaelowi się to udało a Jermainowi i wielu podobnym, nie. Dlatego dla mnie, Michael to artysta a Jemaine to wokalista. Nie daje Ci to do myślenia, że jednak MJ musi mieć w sobie coś więcej niż Jermaine? Niestety, Jermaine korzysta teraz z chwili, że MJ nie żyje i pod przykrywką pomocy czy hołdu dla brata, robi wielkie przedsięwzięcia. Nie zawsze trzeba robić coś na oczach mediów i obwieszczać to wszem i wobec, by osiagnąć cel...oddać hołd lub pomóc. A jubileusz...czemuż to akurat teraz? A nie 19 lat temu, kiedy wydał ostatnią płytę? Ktoś tu chyba chce popłynąć na fali popularności zmarłego brata. Nie twierdzę, że Jermaine jest odarty ze wszelkich ludzkich cech, że robi wszystko tylko i wyłącznie dla siebie itd. Ale wiele rzeczy Margareto, składa w logiczną całość...niestety.

buziaczek wrote:

Margareta wrote: "jeżeli J pierwszy wyciągnął rękę, a ze strony M nie było żadnej reakcji, to trudno się dziwić, że chciał przemówić do niego publicznie."

A następnie:

Margareta wrote: Niewiadomo czy tym razem Michael zachował się wobec niego nie w porządku. Niewiadomo dlaczego ich relacje wtedy tak bardzo się ochłodziły. To wiedzą najlepiej oni sami. Dlatego wstrzymałam się z wydawaniem jednoznacznych osądów o bracie Michaela.

To skoro lepiej się wstrzymać z osądami o bracie Michaela, dlaczego robisz domysły, że to MJ nie chciał "wyciągniętej" ręki Jermaina ?

Fakty są takie, że nie odzywał się wówczas do nikogo z rodziny. Co, jak rozumiem, wynikało z jakichś prywatnych animozji. Wyobraź sobie: czy gdybyś miała jakąś sprawę do kogoś, a ten ktoś totalnie by Cię unikał, nie wkurzyłabyś się? Napewno. W złości ludzie mówią i robią różne rzeczy. Może Ty zawsze "trzymasz pion", nawet gdy ktoś doprowadza Cię do szewskiej pasji, nie wiem.

buziaczek wrote:

Margareta wrote: Heh, pewnie wsadzam kij w mrowisko, ale wydaje mi się, że duża część z was ocenia talent Jermaine'a Jacksona na podstawie swojego negatywnego do niego stosunku.

Nie mogę wypowiedzieć się za wszystkich. Ale jeśli o mnie chodzi...Talent Jermaina oceniam osobno, a jego zachowanie które w żaden sposób, nie jest dla mnie pozytywne - osobno.
Zarówno talentem, jak i osobowością, jak i po prostu sympatią - Michael zawsze będzie górował nad starszym bratem.
I nadal podtrzymuję to, co napisałam wcześniej. Michael miał w sobie to coś, co przyciągało do niego ludzi. Gra ludziom w sercach i duszy. To się albo ma, albo nie. Sympatii jaką budził MJ u ludzi, Jermaine budzić nigdy nie będzie.

W porządku.

buziaczek wrote:I wybacz Margareto. Ale w żaden sposób, nie mogę się zgodzić z Tobą, jeśli uważasz, że

Margareta wrote:to Michael miał więcej determinacji, ambicji i bardziej zależało mu na karierze.

Jeśli mamy nie oceniać ani MJ, ani Jermaina...dlaczego Ty to robisz?
Jaką masz pewność, że tak właśnie było?
Może było po prostu tak, że obydwaj mieli i ambicję i determinację by zrobić karierę...ale to MJ, przykuwał talentem, piosenkami i osobowością - uwagę innych i zwyczajnie Jeramaine był lekko zbędny.

Margareta wrote: Nie chciał być tylko dobrym piosenkarzem, chciał zostać legendą, być jednym z największych.

Wg mnie, wielu artystów chciałoby zostać legendą i być jednym z najlepszych. Wątpię, by jakikolwiek artysta chciał zostać w tyle i być jednym z wielu. Wtapiać się w tłum. Każdy chce być zauważalny. Madonnie też udało się być jedną z największych...bo miała właśnie owy pomysł na siebie i osobowość. A tego Jermaine nie ma. Jest jak wielu innych. A żeby być legendą, trzeba być wyjątkowym. W gruncie rzeczy, każdy artysta chce być najlepszy w tym co robi i pozostać w ludzkiej pamięci na zawsze, jako ten/a najlepsza. Michael w niczym nie odbiegał tu od reszty. Różnica tylko jest taka, że Michaelowi się to udało a Jermainowi i wielu podobnym, nie. Dlatego dla mnie, Michael to artysta a Jemaine to wokalista. Nie daje Ci to do myślenia, że jednak MJ musi mieć w sobie coś więcej niż Jermaine? Niestety, Jermaine korzysta teraz z chwili, że MJ nie żyje i pod przykrywką pomocy czy hołdu dla brata, robi wielkie przedsięwzięcia. Nie zawsze trzeba robić coś na oczach mediów i obwieszczać to wszem i wobec, by osiagnąć cel...oddać hołd lub pomóc. A jubliuesz...czemuż to akurat teraz? A nie 19 lat temu, kiedy wydał ostatnią płytę? Ktoś tu chyba chce popłynąć na fali popularności zmarłego brata. Nie twierdzę, że Jermaine jest odarty ze wszelkich ludzkich cech, że robi wszystko tylko i wyłącznie dla siebie itd. Ale wiele rzeczy Margareto, składa w logiczną całość...niestety.

Wstrzymuję się z jednoznaczną oceną brata Michaela jako "tego winnego" bo nie wiem jakie były naprawdę ich relacje. Mogło być tak, że to M tym razem w czymś zawinił. I on napewno nieraz zachował się nie w porządku wobec kogoś. Jak my wszyscy. Tylko różnica między Tobą, mną, a nimi jest taka, że każdy ich ruch jest szeroko komentowany i składa się na wizerunek, często wypaczany. A osoby publiczne są w dalszym ciągu ludźmi i nie jest im łatwo zawsze "trzymać fason".
Co do zespołu...
Rzeczywiście, Michael wyróżniał się od początku. Ale członków J5 było pięciu - śpiewał nie tylko Michael, reszta także udzielała się wokalnie i w dodatku grała na instrumentach (tak więc przyczyniła się do fantastycznego moim i nie tylko moim zdaniem, brzmienia utworów), więc nie był jedyną przyczyną sukcesu grupy. Reszta członków również ma pełne prawo być dumna z tego, że zespół Jackson 5 jest legendą. Nie rozumiem zatem dlaczego znienawidzony przez Ciebie brat Michaela miałby nie organizować tych przedsięwzięć i nie śpiewać na tych koncertach przebojów J5. Ma pełne prawo, podobnie jak do tego by zaśpiewać solowe przeboje Michaela. A w ogóle może śpiewać co zechce, podobnie jak inni artyści estradowi - i z tego prawa korzysta. Inni także często na koncertach i nie tylko na nich, śpiewają swoje wersje cudzych znanych przebojów. Nie inaczej było z J5 i z Michaelem.
Podobnie ma prawo do tego świętowania "rocznic działalności artystycznej" niezależnie w jakim momencie teraz się znajduje.
Co do talentu...
Sam potencjał jeszcze niczego nie gwarantuje, że zajdzie się daleko. Wszystko zależy od tego czy i jak się go wykorzysta. Gdyby Michael nie pracował ciężko, nie trafił na ludzi którym później wiele zawdzięczał, odpuścił w którymś momencie, nie zaszedłby tak daleko. Same zdolności nie wystarczą - liczy się przede wszystkim praca nad sobą, łut szczęścia i co tu dużo pisać - odpowiedni ludzie do współpracy. Być może tego właśnie zabrakło innym braciom. Ale z tego co wiem, nie chciało im się tak pracować jak Michaelowi. Może mieli ambicje jak on, nie wiem. Ale faktem pozostaje, że w pewnym momencie odpuścili i usunęli się w cień. Więc widocznie nie zależało im tak bardzo jak najsłynniejszemu Jacksonowi.

Margareta wrote: Fakty są takie, że nie odzywał się wówczas do nikogo z rodziny. Co, jak rozumiem, wynikało z jakichś prywatnych animozji. Wyobraź sobie: czy gdybyś miała jakąś sprawę do kogoś, a ten ktoś totalnie by Cię unikał, nie wkurzyłabyś się? Napewno. W złości ludzie mówią i robią różne rzeczy. Może Ty zawsze "trzymasz pion", nawet gdy ktoś doprowadza Cię do szewskiej pasji, nie wiem.

Jeśli MJ nie odzywał się do nikogo z rodziny, widocznie był ku temu jakiś bardzo ważny powód. Wiedząc, jak Michael cenił sobie rodzinę, myślę że było mu z tym bardzo ciężko. Jeśli ktoś tu zawinił, to wszyscy po trochę. Nigdy nie ma tak, by wina była jednostronna. Sprawy rodzinne są często bardziej skomplikowane niż się ludziom wydaje.
Nie, ja też nie zawsze "trzymam pion". Jestem tylko człowiekiem i jak każdemu, puszczają mi czasem nerwy. Ale wiem, że nie jest to nigdy sprawa jeden strony. Jeśli ktoś kogoś unika, o coś kaman. Na siłę, też nikogo nie można do niczego zmusić. Owszem, jeden czasem może coś palnie...ale drugi, zamiast od razu robić wojnę, może się "ugryźć w język" i jakoś by to było. Natomiast, czasem niepotrzebnie się coś dopowie i problem gotowy.

Margareta wrote: Mogło być tak, że to M tym razem w czymś zawinił. I on napewno nieraz zachował się nie w porządku wobec kogoś. Jak my wszyscy.

Nie mówię, że Michael był święty. Miał pewnie swoje humory i zdarzało mu się, głupio czasem zachować. Przy całym swoim geniuszu, był "tylko" człowiekiem.

Margareta wrote: Co do zespołu...
Rzeczywiście, Michael wyróżniał się od początku. Ale członków J5 było pięciu - śpiewał nie tylko Michael, reszta także udzielała się wokalnie i w dodatku grała na instrumentach (tak więc przyczyniła się do fantastycznego moim i nie tylko moim zdaniem, brzmienia utworów), więc nie był jedyną przyczyną sukcesu grupy. Reszta członków również ma pełne prawo być dumna z tego, że zespół Jackson 5 jest legendą.

Tu trzeba rozgraniczyć...The Jackson jako zespół oraz Michael i Jermaine jako soliści.
Bo owszem, zespół to praca wspólna i grupa miała ogrom sukcesu, na który pracowali wszyscy bracia. Natomiast, główną rolę...czy chcesz tego czy nie, grał Michael. Drugim, najbardziej zauważalnym członkiem był Jermaine. Reszta to jedynie "tło". To są słowa Suzanne De Passe...nie moje widzimisię.
"Michael miał coś wyjątkowego...Wszyscy byli wspaniali..ale Michael miał największą uwagę, następnie Jermaine...a poozostali mmmhmhhhmm...byli". Tak to dokładnie skomentowala. Można sobie to wysłuchać w materiale "Michael Jackson, One and the only".
Wrzucasz wszystko do jednego worka. Należy rozgraniczyć, sukcesy J5, sukcesy MJ jako solisty i...poczynania solowe Jermaina.

Margareta wrote:Nie rozumiem dlaczego znienawidzony przez Ciebie brat Michaela miałby nie śpiewać na koncertów przebojów J5. Ma pełne prawo, podobnie jak do tego by zaśpiewać solowe przeboje Michaela. A w ogóle może śpiewać co zechce, podobnie jak inni artyści estradowi - i z tego prawa korzysta.

Margareto, mylisz pojęcia.
Nigdzie nie napisalam o nienawiści do Jermaina . To, że ktoś nie wzbudza sympatii, czy jest drażniący, nie oznacza nienawiści do niego. Prawda?
Nigdzie nie napisałam, że nie ma prawa wykonywać przebojów J5. Też zbyt daleko posunięty wniosek i wkładanie mi w usta słowa, których nie napisałam. Napisałam jedynie, że dziwnym trafem, upublicznił się teraz...po śmierci MJ, a przez X lat, nie robił żadnych jublieuszów itd.
Natomiast jakie ma prawa do solowych piosenek MJ?
Ma prawa do tego, co sam nagrał...ale sorry, nie widzę potrzeby by psuł, to co genialnie wykonywał MJ. To były jego piosenki, on je wykonywał najlepiej i niech tak zostanie. Jermaine ma swoje...owszem, dużo mnie lubiane i popularne, ale niech je sobie wykonuje, prywatnie na swoją popularność, bez płaszczyka hołdu dla MJ. Niech nie wykorzystuje popularności repertuaru MJ, by o sobie przypomnieć.

Margareta wrote: Co do talentu...
Sam potencjał jeszcze niczego nie gwarantuje, że zajdzie się daleko. Wszystko zależy od tego czy i jak się go wykorzysta. Gdyby Michael nie pracował ciężko, nie trafił na ludzi którym później wiele zawdzięczał, odpuścił w którymś momencie, nie zaszedłby tak daleko. Same zdolności nie wystarczą - liczy się przede wszystkim praca nad sobą, łut szczęścia i co tu dużo pisać - odpowiedni ludzie do współpracy. Być może tego wlaśnie zabrakło innym braciom. Ale z tego co wiem, nie chciało im się tak pracować jak Michaelowi. Może mieli ambicje jak on, nie wiem. Ale faktem pozostaje, że w pewnym momencie odpuścili i usunęli się w cień. Więc widocznie nie zależało im tak bardzo jak najsłynniejszemu Jacksonowi.

Mam wrażenie, że troszkę nie wiesz, co tak naprawdę chcesz napisać. Bo z jednej strony, zarzucasz MJ że pracował, miał ambicję a inni sobie odpuścili. Więc czego się spodziewasz?
Nawet mając talent, również trzeba pracować, by wciąż się doskonalić. Cały czas trzeba się rozwijać. A skoro, jak sama piszesz, pozostali bracia, czyli także Jermaine, odpuścili sobie i nie pracowali nad sobą to czemu tu się dziwić, że to Michael zdobył sławę a nie pozostali ?
Jeśli Jermaine miałby ambicje, czyli chęć doskonalenia własnego warsztatu i bycia coraz lepszym, pracowałby nad tym, a nie odpuszczał...jak piszesz.
Kwestia tylko tego, by Jermaine nie wykorzystywał ani sławy ani repertuaru MJ, do tego by przypomnieć o sobie mediom i ludziom. A właśnie to robi, po 25.06.2009.

buziaczek wrote:

Margareta wrote: Fakty są takie, że nie odzywał się wówczas do nikogo z rodziny. Co, jak rozumiem, wynikało z jakichś prywatnych animozji. Wyobraź sobie: czy gdybyś miała jakąś sprawę do kogoś, a ten ktoś totalnie by Cię unikał, nie wkurzyłabyś się? Napewno. W złości ludzie mówią i robią różne rzeczy. Może Ty zawsze "trzymasz pion", nawet gdy ktoś doprowadza Cię do szewskiej pasji, nie wiem.

Jeśli MJ nie odzywał się do nikogo z rodziny, widocznie był ku temu jakiś bardzo ważny powód. Wiedząc, jak Michael cenił sobie rodzinę, myślę że było mu z tym bardzo ciężko. Jeśli ktoś tu zawinił, to wszyscy po trochę. Nigdy nie ma tak, by wina była jednostronna. Sprawy rodzinne są często bardziej skomplikowane niż się ludziom wydaje.

No widzisz. Tak więc nie można sprawy stawiać tak jednoznacznie, na zasadzie: Michael był pokrzywdzony przez złego brata i bronił się przed nim unikając kontaktu.

buziaczek wrote:
Nie, ja też nie zawsze "trzymam pion". Jestem tylko człowiekiem i jak każdemu, puszczają mi czasem nerwy. Ale wiem, że nie jest to nigdy sprawa jeden strony. Jeśli ktoś kogoś unika, o coś kaman. Na siłę, też nikogo nie można do niczego zmusić. Owszem, jeden czasem może coś palnie...ale drugi, zamiast od razu robić wojnę, może się "ugryźć w język" i jakoś by to było. Natomiast, czasem niepotrzebnie się coś dopowie i problem gotowy.

No widzisz. A jednak oceniasz Jermaine'a na podstawie tego czynu raczej jednoznacznie negatywnie. Niewiadomo jakbyś postąpiła na jego miejscu w jego sytuacji. Człowiek czasami zachowuje się nieprzewidywalnie, nawet dla samego siebie.

buziaczek wrote: Nie mówię, że Michael był święty. Miał pewnie swoje humory i zdarzało mu się, głupio czasem zachować. Przy całym swoim geniuszu, był "tylko" człowiekiem.

No widzisz.

buziaczek wrote:
Tu trzeba rozgraniczyć...The Jackson jako zespół oraz Michael i Jermaine jako soliści.
Bo owszem, zespół to praca wspólna i grupa miała ogrom sukcesu, na który pracowali wszyscy bracia. Natomiast, główną rolę...czy chcesz tego czy nie, grał Michael. Drugim, najbardziej zauważalnym członkiem był Jermaine. Reszta to jedynie "tło". To są słowa Suzanne De Passe...nie moje widzimisię.
"Michael miał coś wyjątkowego...Wszyscy byli wspaniali..ale Michael miał największą uwagę, następnie Jermaine...a poozostali mmmhmhhhmm...byli". Tak to dokładnie skomentowala. Można sobie to wysłuchać w materiale "Michael Jackson, One and the only".
Wrzucasz wszystko do jednego worka. Należy rozgraniczyć, sukcesy J5, sukcesy MJ jako solisty i...poczynania solowe Jermaina.

A dlaczego mam rozgraniczać karierę w grupie i kariery solowe? Ich działalność artystyczna składa się na śpiewanie w zespole i solowe. Mówienie tylko o jednym okresie kariery zawęża spojrzenie na artystę. Dopiero gdy weźmie się wszystkie pod uwagę, ma się ogólniejszy i bardziej obiektywny jego obraz.
Nie zaprzeczam temu, że Michael był najbardziej wyrazistym członkiem J5. Ale nie tylko on zawdzięcza sławę tego zespołu. Zawdzięcza im również reszta zespołu, a także Berry Gordy, Smokey Robinson i wiele innych ważnych postaci Motown które pisały chłopakom piosenki, wdrożyły ich w świat show biznesu, nauczyły jak się po nim poruszać.

buziaczek wrote:

Margareta wrote:Nie rozumiem dlaczego znienawidzony przez Ciebie brat Michaela miałby nie śpiewać na koncertów przebojów J5. Ma pełne prawo, podobnie jak do tego by zaśpiewać solowe przeboje Michaela. A w ogóle może śpiewać co zechce, podobnie jak inni artyści estradowi - i z tego prawa korzysta.

Mylisz pojęcia.
Nigdzie nie napisalam o nienawiści do Jermaina . To, że ktoś nie wzbudza sympatii, czy jest drażniący, nie oznacza nienawiści do niego. Prawda?

No dobrze, może użyłam za mocnego słowa. Biję się w pierś.

buziaczek wrote: Nigdzie nie napisałam, że nie ma prawa wykonywać przebojów J5. Też zbyt daleko posunięty wniosek i wkładanie mi w usta słowa, których nie napisałam. Napisałam jedynie, że dziwnym trafem, upublicznił się teraz...po śmierci MJ, a przez X lat, nie robił żadnych jublieuszów itd.
Natomiast jakie ma prawa do solowych piosenek MJ?
Ma prawa do tego, co sam nagrał...ale sorry, nie widzę potrzeby by psuł, to co genialnie wykonywał MJ. To były jego piosenki, on je wykonywał najlepiej i niech tak zostanie. Jermaine ma swoje...owszem, dużo mnie lubiane i popularne, ale niech je sobie wykonuje, prywatnie na swoją popularność, bez płaszczyka hołdu dla MJ. Niech nie wykorzystuje popularności repertuaru MJ, by o sobie przypomnieć.

Widocznie akurat w tym roku jakiś jubileusz mu przypadł.
Dziesiątki artystów śpiewało i śpiewa swoje wersje przebojów Michaela j J5 na koncertach i na płytach, kiedy chcą i jak chcą, z lepszym i gorszym skutkiem. Dlaczego zatem odmawiasz Jermaine'owi prawa do tego samego? Tym bardziej, że nie zepsuł tych piosenek - słyszałam fragmenty tych wykonań i uważam, że są w porządku. Oczywiście to tylko moje zdanie, nie muszą podobać się Tobie.

buziaczek wrote:

Margareta wrote: Co do talentu...
Sam potencjał jeszcze niczego nie gwarantuje, że zajdzie się daleko. Wszystko zależy od tego czy i jak się go wykorzysta. Gdyby Michael nie pracował ciężko, nie trafił na ludzi którym później wiele zawdzięczał, odpuścił w którymś momencie, nie zaszedłby tak daleko. Same zdolności nie wystarczą - liczy się przede wszystkim praca nad sobą, łut szczęścia i co tu dużo pisać - odpowiedni ludzie do współpracy. Być może tego wlaśnie zabrakło innym braciom. Ale z tego co wiem, nie chciało im się tak pracować jak Michaelowi. Może mieli ambicje jak on, nie wiem. Ale faktem pozostaje, że w pewnym momencie odpuścili i usunęli się w cień. Więc widocznie nie zależało im tak bardzo jak najsłynniejszemu Jacksonowi.

Mam wrażenie, że troszkę nie wiesz, co tak naprawdę chcesz napisać. Bo z jednej strony, zarzucasz MJ że pracował, miał ambicję a inni sobie odpuścili. Więc czego się spodziewasz?
Chyba oczywiste, że mając talent, również trzeba pracować, by wciąż się doskonalić. Cały czas trzeba się rozwijać. A skoro, jak sama piszesz...pozostali bracia, czyli także Jermaine, odpuścili sobie i nie pracowali nad sobą. Czemu tu się dziwić, że to Michael zdobył sławę a nie pozostali ?
Jeśli Jermaine miałby ambicje, czyli chęć doskonalenia własnego warsztatu i bycia coraz lepszym, pracowałby nad tym, a nie odpuszczał...jak piszesz.
Kwestia tylko tego, by Jermaine nie wykorzystywał ani sławy ani repertuaru MJ, do tego by przypomnieć o sobie mediom i ludziom. A właśnie to robi, po 25.06.2009.

Napisałam dokładnie to co chciałam napisać.
Mówiąc o tym, że Michael ciężko pracował na swój sukces, nie stawiałam mu zarzutów, a jedynie stwierdziłam fakty. Gdyby nie jego ciężka praca, nie zaszedłby tak daleko. Gdyby jego bracia nie odpuścili, niewiadomo co osiągnęliby do tej pory, zarówno jako zespół jak i samodzielni artyści.
Ponieważ Michael od 25.06. ubiegłego roku (przynajmniej oficjalnie) nie żyje, jego brat organizuje te przedsięwzięcia z celu upamiętnienia Michaela. I wcale nie musi mieć złych zamiarów. Poza tym może wracać na scenę kiedy zechce. Może teraz akurat jest najbardziej sprzyjający ku temu czas. I wcale nie dlatego, że o jego bracie po śmierci (czy moze "śmierci") zrobiło się ponownie głośno, więc chce to wykorzystać.

Margareta wrote: No widzisz. Tak więc nie można sprawy stawiać tak jednoznacznie, na zasadzie: Michael był pokrzywdzony przez złego brata i bronił się przed nim unikając kontaktu.

Trochę urwałaś moją wypowiedź, ale ok. Tak jak pisałam...nie twierdzę że Michael był święty, nikt z nas nie jest. Ale zrzucanie winy jedynie na niego, że to np. on nie odzywał się do rodziny a oni tacy biedni itd., jest raczej błędem. Bo "do tanga trzeba dwojga".

Margareta wrote: No widzisz. A jednak oceniasz Jermaine'a na podstawie tego czynu raczej jednoznacznie negatywnie. Niewiadomo jakbyś postąpiła na jego miejscu w jego sytuacji. Człowiek czasami zachowuje się nieprzewidywalnie, nawet dla samego siebie.

Tylko widzisz, coś za dużo "tego czynu" ostatnimi czasami. Wszędzie go pełno, nawet na cmentarzu udziela wywiadów. Sorki, ale dla mnie to nie jest całkiem ok. I w żaden sposób nie mogę tego ocenić pozytywnie.

Margareta wrote: A dlaczego mam rozgraniczać karierę w grupie i kariery solowe?

Ano chociażby dlatego, że po skończeniu pracy w zespole, Jermaine nic wielkiego nie pokazał...a Michael i owszem.

Margareta wrote:No dobrze, może użyłam za mocnego słowa. Biję się w pierś.

Mam nadzieję, że nie za mocno, żeby nie bolało .

Margareta wrote: Widocznie akurat w tym roku jakiś jubileusz mu przypadł.

A jaki, jeśli w 1991 r. była ostatnia płyta ? Żadna to okrągła rocznica.

Margareta wrote:Dziesiątki artystów śpiewało i śpiewa swoje wersje przebojów Michaela j J5 na koncertach i na płytach, kiedy chcą i jak chcą, z lepszym i gorszym skutkiem. Dlaczego zatem odmawiasz Jermaine'owi prawa do tego samego?

Dlaczego?
Może nie odmawiam, bo to jego życie i robi co chce. Ale uważam, że jesli inni np. chcą się ogrzać w chwale MJ, obcy...ich sprawa, ich sumienie. Ale bratu to zwyczajnie nie przystoi. Dlaczegóż to, przed śmiercią MJ nie słyszałam, by Jermaine wykonywał jakiegoś jego piosenki? Te wszystkie jego nowinki, po śmierci MJ...

Margareta wrote: Napisałam dokładnie to co chciałam napisać.
Gdyby jego bracia nie odpuścili, niewiadomo co osiągnęliby do tej pory, zarówno jako zespół jak i samodzielni artyści.

Oczywiście, nie wiem jakby to było naprawdę. Ale przypuszczam, że wielkiego sukcesu by nie odnieśli. Jak zespół, wyczerpali już wszystko co mogli, a bez MJ i w dorosłym składzie, wątpię by przebili się aż na taki wysoki poziom, jak MJ solo.

Margareta wrote: Ponieważ Michael od 25.06. ubiegłego roku (przynajmniej oficjalnie) nie żyje, jego brat organizuje te przedsięwzięcia z celu upamiętnienia Michaela. I wcale nie musi mieć złych zamiarów. Poza tym może wracać na scenę kiedy zechce. Może teraz akurat jest najbardziej sprzyjający ku temu czas. I wcale nie dlatego, że o jego bracie po śmierci (czy moze "śmierci") zrobiło się ponownie głośno, więc chce to wykorzystać.

Ale sama przyznasz, że jest to co najmniej dziwny zbieg okoliczności.
Dziwnym trafem, teraz jest o Jermainie głośno, teraz robi wielkie przedsięwzięcia. A gdzie on był przez te ponad 20 lat? Może stwierdził, że brata i tak nie przebije i nie ma sensu. A teraz, droga wolna...
Oczywiście nic nie jest na 100% pewne, tyle że zbyt wiele wskazuje na to, że intencje Jermaina nie są zupełnie krystaliczne. A szkoda, bo chodzi o jego rodzonego brata. Nawet jeśli to wielki Michael Jackson, to ciągle najbliższa rodzina i to powinno być najistotniejsze.

Jermaine łatwo sie słucha i łatwo zapomina. Jest zarówno wokalnie , jak i osobowościowo nijaki. Nie zapada w pamięć.
Troche mi go szkoda, bo potrafie postawic się na jego miejscu i wyobrazić sobie sytuacje rywalizacji z kimś obdarzonym talentem stukroć większym w każdym obszarze muzycznym.
Wyobrażam sobie jego irytacje,niemoc,zawiść,zazdrość. Gdy MJ ot tak , od niechcenia robił rzeczy które Jermaine nie był w stanie zrobić nawet gdy Joseph stał obok z pasem w ręku.
To po prostu kwestia talentu. Nie pracy.
Bo gdyby nawet Jermaine miał więcej determinacji,chęci to i tak nigdy by nie stanoł w tym miejscu gdzie jest teraz MJ.
Nie można z pekińczyka zrobić Dogo Canario ;].

buziaczek wrote:

Margareta wrote: No widzisz. Tak więc nie można sprawy stawiać tak jednoznacznie, na zasadzie: Michael był pokrzywdzony przez złego brata i bronił się przed nim unikając kontaktu.

Trochę urwałaś moją wypowiedź, ale ok. Tak jak pisałam...nie twierdzę że Michael był święty, nikt z nas nie jest. Ale zrzucanie winy jedynie na niego, że to np. on nie odzywał się do rodziny a oni tacy biedni itd., jest raczej błędem. Bo "do tanga trzeba dwojga".

Dobrze, że przynajmniej w tym punkcie się zgadzamy.

buziaczek wrote:

Margareta wrote: No widzisz. A jednak oceniasz Jermaine'a na podstawie tego czynu raczej jednoznacznie negatywnie. Niewiadomo jakbyś postąpiła na jego miejscu w jego sytuacji. Człowiek czasami zachowuje się nieprzewidywalnie, nawet dla samego siebie.

Tylko widzisz, coś za dużo "tego czynu" ostatnimi czasami. Wszędzie go pełno, nawet na cmentarzu udziela wywiadów. Sorki, ale dla mnie to nie jest całkiem ok. I w żaden sposób nie mogę tego ocenić pozytywnie.

Widocznie jest "głosem rodziny". Trudno stwierdzić co się za tym kryje. Ja osobiście jestem z tych którzy wierzą w to, że Michael żyje, tak więc mam trochę inne spojrzenie na tę sprawę.

buziaczek wrote:

Margareta wrote: A dlaczego mam rozgraniczać karierę w grupie i kariery solowe?

Ano chociażby dlatego, że po skończeniu pracy w zespole, Jermaine nic wielkiego nie pokazał...a Michael i owszem.

Sukcesy solowe też miał. Nie tak spektakularne jak Michael, ale jednak. Słuchałam jego solowych utworów i po prostu bardzo daleka jestem od stwierdzenia, że jest przeciętnym wokalistą i że muzycznie nie reprezentuje sobą nic. Oczywiście nie będę przekonywała Cię do swojego zdania.

buziaczek wrote:

Margareta wrote:Widocznie akurat w tym roku jakiś jubileusz mu przypadł.

A jaki, jeśli w 1991 r. była ostatnia płyta ? Żadna to okrągła rocznica.

Mówię o ogólnym jubileuszu, w co wchodzi też kariera w zespole.

buziaczek wrote:

Margareta wrote: Napisałam dokładnie to co chciałam napisać.
Gdyby jego bracia nie odpuścili, niewiadomo co osiągnęliby do tej pory, zarówno jako zespół jak i samodzielni artyści.

Oczywiście, nie wiem jakby to było naprawdę. Ale przypuszczam, że wielkiego sukcesu by nie odnieśli. Jak zespół, wyczerpali już wszystko co mogli, a bez MJ i w dorosłym składzie, wątpię by przebili się aż na taki wysoki poziom, jak MJ solo.

Trudno stwierdzić. Możliwe, że tak. W końcu nie wszyscy przechodzą do legendy.

buziaczek wrote:

Margareta wrote: Ponieważ Michael od 25.06. ubiegłego roku (przynajmniej oficjalnie) nie żyje, jego brat organizuje te przedsięwzięcia z celu upamiętnienia Michaela. I wcale nie musi mieć złych zamiarów. Poza tym może wracać na scenę kiedy zechce. Może teraz akurat jest najbardziej sprzyjający ku temu czas. I wcale nie dlatego, że o jego bracie po śmierci (czy moze "śmierci") zrobiło się ponownie głośno, więc chce to wykorzystać.

Ale sama przyznasz, że jest to co najmniej dziwny zbieg okoliczności.
Dziwnym trafem, teraz jest o Jermainie głośno, teraz robi wielkie przedsięwzięcia. A gdzie on był przez te ponad 20 lat? Może stwierdził, że brata i tak nie przebije i nie ma sensu. A teraz, droga wolna...
Oczywiście nic nie jest na 100% pewne, tyle że zbyt wiele wskazuje na to, że intencje Jermaina nie są zupełnie krystaliczne. A szkoda, bo chodzi o jego rodzonego brata. Nawet jeśli to wielki Michael Jackson, to ciągle najbliższa rodzina i to powinno być najistotniejsze.

Tak jak już napisałam wcześniej, mam trochę inne spojrzenie na tę sprawę. Jeżeli Michael Jackson żyje, to wierzę, że ujawni się i wtedy wszystko wyjdzie na jaw, m.in. intencje rodziny.

Canario wrote:Jermaine łatwo sie słucha i łatwo zapomina. Jest zarówno wokalnie , jak i osobowościowo nijaki. Nie zapada w pamięć.
Troche mi go szkoda, bo potrafie postawic się na jego miejscu i wyobrazić sobie sytuacje rywalizacji z kimś obdarzonym talentem stukroć większym w każdym obszarze muzycznym.
Wyobrażam sobie jego irytacje,niemoc,zawiść,zazdrość. Gdy MJ ot tak , od niechcenia robił rzeczy które Jermaine nie był w stanie zrobić nawet gdy Joseph stał obok z pasem w ręku.
To po prostu kwestia talentu. Nie pracy.
Bo gdyby nawet Jermaine miał więcej determinacji,chęci to i tak nigdy by nie stanoł w tym miejscu gdzie jest teraz MJ.
Nie można z pekińczyka zrobić Dogo Canario ;].

Są i tacy którzy powiedzą to samo i Michaelu Jacksonie i dla których ideałem wokalisty i królem muzyki rozrywkowej jest np. Freddy Mercury albo Kurt Cobain. To, że my się ekscytujemy linią basu w Billie Jean albo popisami wokalnymi małego Michaela w "I Wanna Be Where You Are", to nie znaczy, że wszyscy ludzie na świecie czują w stosunku do niego to samo.
Spotkałam się również ze stwierdzeniem, że Jermaine jest lepszym wokalistą od Michaela.
Jak się okazuje, nawet talentu nie da się obiektywnie, niepodważalnie ocenić. Wszystko zależy od indywidualnego odbioru sztuki i może poprzestańmy na tym stwierdzeniu.

Margareta wrote:Widocznie jest "głosem rodziny".

W takim razie, nie wiem czy dobrze postąpiono, by właśnie Jermaine i w taki sposób, był owym głosem.

Margareta wrote: Słuchałam jego solowych utworów i po prostu bardzo daleka jestem od stwierdzenia, że jest przeciętnym wokalistą i że muzycznie nie reprezentuje sobą nic. Oczywiście nie będę przekonywała Cię do swojego zdania.

To dobrze, bo każda z nas ma prawo do swojego zdania .
Nie napisałam, że Jermaine nic sobą nie reprezentuje. Jedynie, że Mj pokazał więcej niż on. A to różnica.

Margareta wrote:Mówię o ogólnym jubileuszu, w co wchodzi też kariera w zespole

Tylko wiesz co. W ten sposób patrząc, to on co pół roku będzie mieć jaki "jubileusz". Byle tylko być obecnym w mediach. Bo takie odnoszę wrażenie. A dlaczego? Ano dlatego, że jak żył Michael...Jermaine nie miał potrzeby robić jubileuszy, nawet ze względu na zespół. A teraz co, będzie miał je coraz częściej pewnie .

Margareta wrote: Trudno stwierdzić. Możliwe, że tak. W końcu nie wszyscy przechodzą do legendy.]

Zgadza się. Do legendy przechodzą jedynie nieliczni.

Margareta wrote: Tak jak już napisałam wcześniej, mam trochę inne spojrzenie na tę sprawę. Jeżeli Michael Jackson żyje, to wierzę, że ujawni się i wtedy wszystko wyjdzie na jaw, m.in. intencje rodziny.

Tyle, że MJ nie żyje. Chociaż wszyscy chcielibyśmy by było inaczej. A nawet jeśli, okazałoby się że żyje. Niekoniecznie chciałby się ujawnić. I tym samym, czy żyje czy nie...intencje rodziny pozostaną raczej nieodgadnione. A na pewno większa ich część. Możemy jedynie wysuwać wnioski na podstawie obserwacji.

Margareta wrote:

Canario wrote:Jermaine łatwo sie słucha i łatwo zapomina. Jest zarówno wokalnie , jak i osobowościowo nijaki. Nie zapada w pamięć.
Troche mi go szkoda, bo potrafie postawic się na jego miejscu i wyobrazić sobie sytuacje rywalizacji z kimś obdarzonym talentem stukroć większym w każdym obszarze muzycznym.
Wyobrażam sobie jego irytacje,niemoc,zawiść,zazdrość. Gdy MJ ot tak , od niechcenia robił rzeczy które Jermaine nie był w stanie zrobić nawet gdy Joseph stał obok z pasem w ręku.
To po prostu kwestia talentu. Nie pracy.
Bo gdyby nawet Jermaine miał więcej determinacji,chęci to i tak nigdy by nie stanoł w tym miejscu gdzie jest teraz MJ.
Nie można z pekińczyka zrobić Dogo Canario ;].

Są i tacy którzy powiedzą to samo i Michaelu Jacksonie i dla których ideałem wokalisty i królem muzyki rozrywkowej jest np. Freddy Mercury albo Kurt Cobain. To, że my się ekscytujemy linią basu w Billie Jean albo popisami wokalnymi małego Michaela w "I Wanna Be Where You Are", to nie znaczy, że wszyscy ludzie na świecie czują w stosunku do niego to samo.
Spotkałam się również ze stwierdzeniem, że Jermaine jest lepszym wokalistą od Michaela.
Jak się okazuje, nawet talentu nie da się obiektywnie, niepodważalnie ocenić. Wszystko zależy od indywidualnego odbioru sztuki i może poprzestańmy na tym stwierdzeniu.

Margareto, miedzy Freddim a Jermainem jest ogromna różnica. Gdzie Ty tu porównania robisz ? To tak jakby porównać Bethovena do chlopaczka z "Mam talent", który gra na pianinie...a jakich wielu.
Nikt nie mówi, że każdy ma czuć miłość do Michaela. Są różne gusta. Ale on, jak i Freddie z Queenu to jednak legendy i wyjątkowi artyści. Jermaine zwyczajnie tutaj nie pasuje. Taka jest prawda, nawet jeśli boli to fanów Jermaina. Zwyczajnie, jeden rodzi się taki a drugi taki. Nie wina MJ, że urodził się po to, by dawać ludziom radość i być ikoną muzyki. Są różne gusta. Jedni lubią Cobaina, inni Mozarta a jeszcze inni - Dodę hehe. Ale będąc obiektywnym, to nie Jermaine jest i będzie osobą, która wpłynęła na całe pokolenia, na masową kulturę. Nigdy nie będzie najbardziej uhonorowanym artystą w historii. To należy do Michaela.

Nie pisałam o Freddym czy Kurcie Cobainie na zasadzie porównań do brata Michaela. Mam na myśli to, że każdy ma swoje muzyczne ideały pod względem wokalu, gry czy tworzenia klimatu muzycznego. I to, że nie dla wszystkim "bogiem" jest Michael Jackson. Niektórzy nawet kwestionują jego legendę i wpływ na muzykę rozrywkową. Po prostu większy wpływ na nich mają inni artyści.

Ja bym tą dyskusje podsumował zdaniem:

trzeba wiedzieć kiedy ze sceny zejść

Canario wrote:Ja bym tą dyskusje podsumował zdaniem:

trzeba wiedzieć kiedy ze sceny zejść

A ja:

Margareta wrote:Jak się okazuje, nawet talentu nie da się obiektywnie, niepodważalnie ocenić. Wszystko zależy od indywidualnego odbioru sztuki i może poprzestańmy na tym stwierdzeniu.