Moderatorzy: DaX, Sephiroth820, MJowitek, majkelzawszespoko, LittleDevil
To ty chyba słuchałeś innej piosenki niż ja:) Mnie tam ciągle wygina, a feelingu to mogłaby pozazdrościć niejedna dorosła piosenka naszego idola.component pisze:nie wygina i pozbawiony jest jakiegokolwiek feelingu
Ja też mam, ale to są "dobre dreszcze". A zresztą wiadomo, że dreszczowce przynosiły Michaelowi szczęście:)Anet18 pisze:mam dreszcze za każdym razem jak słucham
cicha pisze:Wykonanie tego utworu na trasie Triumph, na początku lat 80-tych, przez dorosłego Michaela - to czysta poezja. Cenię sobie ten fragmencik 01. Ben 1:15 dużo wyżej niż wykonania z lat 70-tych.
Jak można porównywać studyjne nagranie 13-letniego Michaela z koncertowym wykonaniem 22-letniego MJ na trasie Triumph Tour. Krańcowo różna estetyka. Inna barwa głosu, inna umiejętność budowania nastroju, inna dojrzałość zarówno wokalna, jak i emocjonalna. Mały Michael śpiewał z głębi serca, intuicyjnie wyrażając swoje emocje. Dorosły Michael doskonale wiedział, jak tworzyć napięcie, jak wykorzystać cały swój kunszt żeby oczarować i zaczarować słuchaczy.Maria pisze:można by gryzonia Bena wypędzić z domu, choć piękna to i jakby kultowa pieśń. Jednak wykonanie w dorosłej wersji ma więcej smaczku, że tak powiem
I o to właśnie chodzi. W moim przypadku. Ben przemówił do mnie dopiero, gdy zobaczyłam i usłyszałam to jedyne i niepowtarzalne wykonanie z Triumph Tour dorosłego młodzieńca. MJ zamknął historię z Benem na tej trasie i już więcej do jej wykonywania nie wracał. Zgadza się, że bohaterem jest albumowa wersja 13-nastolatka, ale szczerze, ta wersja długo do mnie nie przemawiała i w sumie nie rozumiałam fenomenu czy też zachwytu publiczności nad tym utworkiem, dopóki nie zobaczyłam (nie usłyszałam) to dorosłe wykonanie. Dlatego też w mojej hierarchii albumowy Ben nigdy nie należał do himalajskiego szczytu ulubieńców w wykonaniu nastoletniego Michaela. Innej argumentacji nie jestem w stanie przedstawić, bo zwyczajnie nie mam zmysłu muzycznego i nawet ptaków o najpiękniejszych głosikach (kosy? słowiki?) nie jestem w stanie wychwycić swoim słuchemsongbird pisze:Jak można porównywać studyjne nagranie 13-letniego Michaela z koncertowym wykonaniem 22-letniego MJ na trasie Triumph Tour. Krańcowo różna estetyka. Inna barwa głosu, inna umiejętność budowania nastroju, inna dojrzałość zarówno wokalna, jak i emocjonalna. Mały Michael śpiewał z głębi serca, intuicyjnie wyrażając swoje emocje. Dorosły Michael doskonale wiedział, jak tworzyć napięcie, jak wykorzystać cały swój kunszt żeby oczarować i zaczarować słuchaczy.
I chociaż jako dziecko i jako dorosły, angażował się uczuciowo w każdy wykonywany przez siebie utwór, na pewno jako ukształtowany już muzycznie, świadomy swojej wartości 22-letni wokalista, znacznie lepiej potrafił grać na emocjach publiczności.
. Nie oczekiwałam też argumentów, po prostu wyraziłam swoje zdanie bo nie da się w żaden sposób porównać wykonania dziecka z wykonaniem osoby dorosłej. Uwierz, że też nie mam słuchu absolutnego ani wyrafinowanego gustu muzycznego, ot, kieruję się zwykle emocjami przy odbiorze piosenki i tym, czy pieści moje uszy, czy też je drażni. Nie rozkładam jej na czynniki pierwsze, nie znam się na riffach, liniach melodycznych, harmonii i całej tej otoczce. Wierzę, że nie wszystkim podoba się Ben , niezależnie od tego, czy jest wykonywany przez małego czy dużego Michaela, w końcu każdy ma inny gust:).Ja mam wielką słabość do tego utworu i właśnie w wykonaniu nastolatka, oczarował mnie od pierwszego odsłuchania, no ale ja mam generalnie słabość do ballad i do małego Michaela, co nie znaczy, że inni też muszą ją mieć :)
W porządku!songbird pisze:Ależ ja nie oceniałam, ani tym bardziej nie krytykowałam Twojego wyboru i Twojego uzasadnienia
Tak sobie jeszcze pomyślałam, że troszeczkę się tu nie zgadzam. Moim zdaniem, MJ grał na emocjach publiczności na trasie Dangerous i History. Natomiast na trasach Triumph, Victory i Bad - w dużej mierze była to czysta spontaniczność scenicznasongbird pisze:22-letni wokalista, znacznie lepiej potrafił grać na emocjach publiczności.
A kysz, siło nieczysta! Jak to najbardziej można na forum obrazić...? A! "Potrzebujesz psychiatryka!"a_gador pisze:Mój głos ponownie na Greatest show on earth.
A już na pewno nic co by go mogło przebić.
Chciałam się załapać na szóstą i nie zdążyłamcicha pisze: Runda siódma
Tutaj głos w naturalny, niewymuszony sposób błyszczy. Porusza ogromną paletą barw i emocji. Michael zawsze był mistrzem w budowaniu nastroju. Benowe "górki i dołki" dobitnie to pokazują. To trzeba docenić. Taki podlotek. Niesamowite!Polemizowałabym z tym stwierdzeniem. O ile na trasie Triumph Tour można jeszcze mówić o pewnej spontaniczności, to już na kolejnych - Victory Tour i Bad Tour niekoniecznie.cicha pisze:. Moim zdaniem, MJ grał na emocjach publiczności na trasie Dangerous i History. Natomiast na trasach Triumph, Victory i Bad - w dużej mierze była to czysta spontaniczność sceniczna
