Bashir reaktywacja

[kaem]

Święta okazują się dobrym czasem na renamenty komputerowe. Obejrzałem THE SECRET WORLD OF MICHAEL JACKSON (ściągnięty dzięki cynkowi od Williego), czyli program Bashira jako odpowiedź na FOOTAGE YOU NEVER MEANT TO SEE.
No jestem pod wrażeniem. Bashir zrobił majstersztyk manipulacji. Można uwierzyć, że Michael to bestia. W filmie zastosował wiele chwytów- powtarzanie wypowiedzi wzbudzajacych najwiecej emocji, powoływanie się na wiedzę psychologiczną, złudzenie dziennikarskiego obiektywizmu, wypowiedzi samego Michaela. Jak mu zatem nie wierzyć?
Nie uwierzyłem, bo poczułem się manipulowany. Oto przykłady na mieszanie ludziom w głowie, które wyłapałem:
- obecność Diane Diamond- wsparł się nią; co on nie mógł powiedzieć, by zachować poczucie obiektywności, powiedziała ona. Diamond tłumacząca za każdym razem, dlaczego Michael ma być winny. Jej wypowiedzi są pełne, długie. Kontrpunkt pro-Michaelowy w postaci Taraborelliego, jest skrócony do minimum i sprowadzający się jedynie do automatycznego: Michael jest niewinny.
- Pedofile mają wiele ofiar. Znana prawda. Co robi Bashir z Diane Diamond? Wynotowywują wszystkie dzieci, które publicznie kiedykolwiek pojawiły się przy muzyku. Żeby było pikantniej, są to wyłącznie chłopcy. Niby przy okazji Bashir bąka, że każdy z nich powierdza, że Michael zachowywał się bez żadnych podtekstów, ale ponownie rzuca naukowe przekonanie, że pedofile mają dużo ofiar i znów pokazuje się kolejnych chłopców i Michaela. I co zostaje w głowie? "Michael jest pedofilem, bo wokół niego są chłopcy".
- Michael twierdzi że jest niewinny. Oczywiście ja- Bashir, jestem obiektywny i pokażę Wam wypowiedzi innych, którzy tak twierdzą. Kogo pokażę? Mamę Michaela. Widzicie! Jestem obiektywny. A w domyśle "dałem mamę, bo ją łatwo podważyć. Przecież każda matka broni swoje dziecko. Sam nawet to podkreślam. Nieważne, czy dziecko mówi prawdę".
- oczywiście Bashir stosuje te same chwyty, co prasa obecnie, czyli rzuca przekłamane, bo nie uściślone informacj (jak ta z pornografią w Neverlandzie)
- Bashir: postaram się pokazać jak najwięcej ludzi, bo jestem dociekliwy. W domyśle- w tym tłumie dyskretnie powsadzam słowo pedofil i wtedy zrobię sugestywne pauzy.
- wypowiedzi służby Michaela i pracowników socjalnych, twierdzących, ze według nich Michael jest winny. Brak w programie wypowiedzi służby i pracowników Michaela, którzy zauważyli dowody niewinności gwiazdy.
- Bashir: Pokażę wypowiedzi potwierdzające że Michael jest niewinny. Wypowiedzi dorosłych- LaToyi, Taraborelliego. Myślenie Bashira, które chce pokazać nam "Nie jestem nastawiony przeciwko Michaelowi". W domyśle "Później dam wypowiedzi Chandlera i Arvizo. Kto was bardziej emocjonalnie poruszy? Dziecko czy dorosły?"
- Zapuszczę wypowiedzi Michaela. Myślenie Bashira; "Widzicie, dałem mu też się wypowiedzieć". W domyśle "Zrobię odpowiedni montaż tak, by zdanie wyrwane z kontekstu zabrzmiało skandalicznie i oczywiście odpowiednio wkomponuję je w wypowiedzi innych ludzi". Klasyczny przykład wycinania prawdy. Taki, który z pedofila zrobi położną, jak się o niej powie, że to kobieta trzymająca dłoń na nagiej pupie nie swojego dziecka.
- oczywiście "przy okazji" pokażę bogactwo Michaela, jego rozrzutność i zdjęcia na których wygląda źle. Nic nie znaczące fakty. W domyśle "To nasuwa w telewidzu przekonanie- Jacko jest inny niż ja. Ja nie jestem pedofilem. Dwa nie powiązane zdania, ale procesy poznawcze zachodzące w naszej głowie powiązują ze sobą te zdania, by mieć poczucie spójności. Co więc wychodzi?
- nie rozwodzę się już nad tym, że pokazywanie rozrzutności bogacza wzbudza niechęć. A to już pierwszy krok ku temu, by nie myśleć o sprawie rozsądnie, tylko emocjonalnie.

Oj, poczułem się zmanipulowany, a tego nie cierpię. Sneddon traktuje tą sprawę jak osobistą krucjatę. By pokazać światu, że "temu bogatemu czarnuchowi to ja pokażę!". Podejrzewam, ze zaszedł w tym tak daleko, że nawet uwierzył, że Michael jest winny.
Dla mnie ta sprawa jawi się od drugiej strony- od niej zależy, czy można będzie dalej zaskarżać kogoś o pedofilię dlatego, ze pogłaszcze się dziecko po głowie. Czyli o pomieszanie absurdu (kosztem tragedii osób mylnie oskarżanych) z rzeczywistymi dramatami molestowanych dzieci.

Pozdrawiam w lany poniedziałek.