Myślałem o niej cały czas, w drodze do domu. Kiedy się w nim znalazłem, mój wzrok powędrował od razu w jej kierunku. Popatrzyłem na nią. Ręce zaswędziały. Popatrzyłem jeszcze raz. Nie wolno, to nie ładnie- biłem się w myślach. Zacząłem robić coś innego, by nie myśleć. By schłodzić rozgorączkowaną głowę. Pomogło... Na godzinę. Później napięcie wróciło. Myśl natrętna, jedna za drugą. Tylko o niej. By do niej zajrzeć, by ją otworzyć.. Nie wolno ci Nie wolno ci! Nie woln... A nie! To se ne da!- krzyknąłem. To nienormalne tak powstrzymywać pragnienie!!
Podbiegłem do niej szybko. Nie patrząc na nic, zacząłem zdejmować z niej tą pierwszą śliską warstwę. Mrrrrrauuuu. To co tygryski lubią najbardziej. Kiedy ona jest świeża taka, pachnąca, nietknięta wcześniej przez niczyje palce. Tylko moje. Jest moja. Już! Teraz. Na zawsze. Ja i ona. Wreszcie! Najnowsza płyta Świetlików
.
Spora część z nas kupuje płyty w miarę często, ten wątek ma szansę być ciekawy. Sam ostatnio zakupiłem trzy. Jedną z nich właśnie jest Las putas melancholicas y exclusivas Świetlików i Lindy. Miała być prezentem dla znajomej z Londynu, sympatyczki Bogusława L., nie mającej pojęcia, że wziął udział w nagraniu płyty. Miała być, ale w końcu stała się moją własnością. Zawsze chciałem mieć płytę Świetlików, ale jakoś mi to umykało. Za to tą trudno było zlekceważyć.
cdn
A Wasze zakupy?
), ta świeżość! A potem tylko odkrywanie książeczki, zachwycanie się nad brakiem rysek na płytach. I w końcu. Pierwsze przesłuchanie, często od początku od końca. I słuchanie przez cały tydzień dość często.
), co po okropnym i w ogóle ble "La Tortura" chyba nic ciekawszego już nie wymyśli, ale! Zdanie zmieniłem po usłyszeniu "Oral Fixation vol. 2". Taka popowa produkcja, miejscami nawet całkiem rockowa, kilka ciekawych momentów (i znanym nam chociażby przez Michaela Santana w balladzie "Illegal"), elemetów. Ot w takim w "Hey You" zalatuje mi wczesnym No Doubt nawet. Nie arcydzieło, ale dużo więcej niż by można wymagać.
) która zresztą znajduje się też na poprzednim wydaniu. ale skoro znajduje się na dodatkowej płycie to pytanie: jaka to jest wersja? czy to też jakiś remix?
. 
.
z 1993 roku gdzieś się zagubił, przestał się lansować i nagrywał bardzo syntetyczne płyty. Dziś te albumy odbieram znacznie łaskawiej, niż lata temu i myślę, że są mocne. Jednak sedno swojej muzyki Książę zawarł na kilkunastu płytach z końca lat 70 i z lat 80. Odkrywałem je właśnie na początku lat 90 i robiły na mnie piorunujące wrażenie. Każda płyta była inna i taka sama zarazem. A było zawsze na nich pod dostatkiem tego czegoś. Nazwałbym to ścieżką dźwiękową z upojnie spędzonej nocy. Bo tak muzyka Prince'a brzmi. Rytmicznie, uwodząco i zawsze z kulminacją. A mimo to słuchałem jej ciągle z dobrym niedosytem- bo i pragnieniem o więcej! Poza tym było w nagraniach artysty dużo zabawy dźwiękiem; większość utworów zawierało improwizacje i do tego uchwytywały ducha tamtych czasów.
