THE JACKSONS
Premiera: 27.11.1976
Sprzedaż: nieoszacowana, w samych Stanach Zjednoczonych 539 000 (złota płyta)
Wyniki na listach sprzedaży: #36 (US) #6 (US R&B) #42 (CAN) #54 (UK)
1. Enjoy Yourself (Kenny Gamble/Leon Huff) wokal prowadzący: Michael & Jackie
2. Think Happy (Kenny Gamble/Leon Huff) wokal prowadzący: Michael & Jackie
3. Good Times (Kenny Gamble/Leon Huff) wokal prowadzący: Michael & Jackie
4. Keep On Dancing (Dexter Wansel) wokal prowadzący: Michael
5. Blues Away (Michael Jackson) wokal prowadzący: Michael
6. Show You The Way To Go (Kenny Gamble/Leon Huff) wokal prowadzący: Michael & Jackie & Marlon
7. Living Together (Dexter Wansel) wokal prowadzący: Michael & Jackie
8. Strength Of One Man (Gene McFadden/John Whitehead/Victor Carstarphen) wokal prowadzący: Michael & Jackie & Marlon & Randy
9. Dreamer (Kenny Gamble/Leon Huff) wokal prowadzący: Michael
10. Style Of Life (Tito Jackson/Michael Jackson) wokal prowadzący: Michael
Pierwszy album braci Jacksonów po zmianie wytwórni na Sony / Epic, za który z dniem 5.04.1977 r. uzyskano w U.S.A. status złoty. Album ważny- miał pokazać, że bracia nie tworzą już dziecięcy, a dojrzały zespół. Muzycznie zdominowany jest przez soul, disco, R&B, z elementami psychodelicznego rocka, charakterystycznego dla lat 70. Płyta przyniosła ze sobą dwa przeboje: Enjoy Yourself oraz Show You The Way To Go, spośród których pierwszy w dniu 14.02.1989 uzyskał status platynowy. Enjoy Yourself dotarł do #6 na liście Billboardu (#2 na liście R&B; #42 UK). W chórkach pojawiają się Janet i La Toya. Kompozycję wykorzystał boys band Backstreet Boys, samplując utwór w Let's Have A Party. Show You The Way To Go był pierwszym i jedynym utworem braci, który dotarł do #1 w Wielkiej Brytanii (#28 Billboard Pop i #6 Billboard R&B; #5 IR). Doczekał się też kilku przeróbek, w tym Danii Minogue, młodszej siostry Kylie.
To też pierwszy album, na którym Randy stał się pełnoprawnym członkiem zespołu. Zastąpił Jermaine'a, który postanowił opuścić zespół i zostać w Motown. Duet kompozytorski Michael/Randy stanie się w przyszłości najbardziej płodnym artystycznie wśród braci.
Na singlu ukazało się również nagranie Dreamer (#22 UK) oraz Keep On Dancing (w specjalnej wersji Disco Mix, tylko w Holandii).
Na krążku po raz pierwszy pojawiają się autorskie piosenki braci. Brak możliwości wydawania własnych nagrań był kością niezgody w Motown i głównym powodem zmiany wytwórni. Motown jednak zastrzegła sobie nazwę, stąd bracia nie nagrywali już pod szyldem The Jackson 5. Oba własne utwory ukazały się na stronach B wydanych singli.
Recenzent Rolling Stone wskazuje na mądre wykorzystanie gitary w Think Happy. Krytyk allmusic wyróżnia nagrania Enjoy Yourself, Show You The Way To Go i Blues Away. Podkreśla też ewolucję głosu Michaela, chwaląc jego możliwości.
Płytę promowała także europejska trasa koncertowa, w której to bracia zagrali we Francji, Wielkiej Brytanii, Niemczech, a także Holandii. Zagrali nawet koncert dla angielskiej królowej. Promocji albumu towarzyszył też program telewizyjny The Jacksons, w którym bracia zaprezentowali, obok swoich klasycznych kompozycji z Motown, wszystkie piosenki z płyty (poza Strength Of One Man).
Inne występy z piosenkami z płyty w mediach:
Enjoy Yourself- The Mike Douglas In Hollywood Show, Sonny & Cher Show, niemiecki program Beat Club and Muzik Laden; koncert z trasy Destiny wyemitowany przez BBC2.
Think Happy- Soul Train w 1976 (występ potem został wydany na VHS Soul Searching w 1984 roku).
Good Times- American Music Awards w 1977 roku.
Keep On Dancing- koncert z trasy Destiny, wyemitowany przez BBC2.
Show You The Way To Go- koncert z trasy Destiny, wyemitowany przez BBC2, Top Of The Pops, Mike In Hollywood.
Dreamer- Top Of The Pops, The Mike Douglas In Hollywood Show.
Michael Jackson w Moonwalk o współpracy z Epic i o The Jacksons wrote:(…) W Sony powiedzieli ojcu, że obserwowali nas i że nie będą mieszać się do sposobu, w jaki chcemy śpiewać. Ojciec wspomniał, że mieliśmy nadzieję, że jedna lub dwie piosenki, które napisaliśmy sami, znajdą się na nowym albumie i w Sony obiecali, że przesłuchają nasze propozycje z uwagą. (…) Przyszli [Gamble i Huff – autorzy piosenek dla wielu gwiazd Sony, w tym również piosenek na „The Jacksons” - przyp. zu] do naszego hotelu i puścili nam mnóstwo piosenek przygotowanych dla nas. W ten sposób zapoznaliśmy się z utworami, które zostały wybrane na nasz album – z wyjątkiem dwóch piosenek, które pisaliśmy sami. To było niesamowite wydarzenie.
W domu, podczas przerw w zdjęciach, udało nam się nagrać kilka wersji demo naszych piosenek, ale zdecydowaliśmy się poczekać z nimi – mieliśmy wrażenie, że nie można się z tym za bardzo spieszyć. Wiedzieliśmy, że ekipa, z którą pracowaliśmy, miała nam dużo do zaoferowania, więc chcieliśmy zaskoczyć ich naszymi kompozycjami później. Nasze dwie piosenki, „Blues Away” i „Style of Life” było nam bardzo trudno utrzymać w tajemnicy, bo byliśmy z nich strasznie dumni. „Style of Life” to kompozycja Tito i była utrzymana w trendzie „Dancing Machine” z groovem wprost z klubu nocnego. Była jednak prostsza i miała mniej ozdobników niż gdyby była wyprodukowana w Motown. „Blues Away” to jedna z pierwszych moich piosenek i chociaż już jej nie śpiewam, nie jestem nią zażenowany. (…) Jest to lekka piosenka na temat radzenia sobie z głęboką depresją. Chciałem ją napisać w stylu „Lonely Teardrops” Jackiego Wilsona, gdzie śmiech tłumi wewnętrzne cierpienie.
Gdy po raz pierwszy zobaczyliśmy okładkę albumu „The Jacksons”, naszego pierwszego dla Sony, byliśmy zaskoczeni, że wszyscy wyglądaliśmy podobnie. Nawet Tito wyglądał na chudego! Ja wtedy miałem moją „koronę” z afro, więc też się zbytnio nie wyróżniałem. (…)
Te dwa single świetnie się nagrywało – Enjoy Yourself było świetne do tańca. Bardzo podoba mi się w tym utworze rytmiczna gitara i rogi. Był to nasz Nr 1. Jeśli chodzi o mój gust to bardziej podoba mi się „Show You the Way to Go”, bo ten utwór pokazywał jak dobrze w Epic zawiadywano naszymi wokalami. Rewelacyjnie było nas słychać na tym nagraniu i pod tym względem była to najlepsza piosenka na tej płycie. (…) Jestem zaskoczony, że ta piosenka nie była większym hitem.
Chociaż trudno nam byłoby to wrazić, czuliśmy, że piosenka duetu Gamble-Huff, „Living Togehter”, odnosiła się do nas osobiście.
„If we’re going to stick together, we’ve got to be a family. Have yourself a real good time, but don’t you know it’s getting late.”
Była to wiadomość, którą chcieliśmy przekazać jako rodzina Jacksonów, chociaż nie był to jeszcze styl zespołu The Jackons.
opis uzupełnił kaem
Jak oceniacie tę płytę? Co o niej myślicie? Zapraszamy do dyskusji.
...
